تبیین ارتباط و تعاملات بین مرحله آماده سازی پروژه های BPR و سیستم های مدیریت کیفیت (QMSs) به کمک مفاهیم مدل RBVF و قابلیت های پویا (یادداشت فنی)

بسیاری از سازمان ها در پیاده سازی پروژه های مهندسی مجدد فرآیندها(BPR) به فعالیت ها و توانمندی هایی که سازمان آنها از دیگر پروژه های بهبود کسب کرده اند کمتر توجه کرده و این موضوع گاهی هزینه های دوباره برای انجام آن تلاش ها و فعالیت ها را به دنبال خواهد داشت. از طرف دیگر همه فعالیت ها و تلاش های بهبودی قبلی در سازمان ها، باعث ایجاد قابلیت هایی در سازمان ها خواهد شد که آگاهی از آن قابلیت ها و استفاده آگاهانه از آنها، سبب موفقیت سازمان ها در دیگر پروژه های در حال انجام در سازمان از جمله BPR خواهد شد. بنابراین در این تحقیق مشخص خواهد شد که برای آمادگی سازمان ها برای اجرای یک پروژه مهندسی مجدد چه قابلیت هایی باید مورد توجه باشد و در ضمن یک سیستم مدیریت کیفیت (QMS) چه کمکی می تواند به تقویت قابلیت های سازمانی مطلوب پروژه های BPR در مرحله آمادگی برای شروع به پیاده سازی این پروژه ها داشته باشد. برای این منظور در ابتدا بیست و یک قابلیت مطلوب پروژه های BPR معرفی و سپس نوزده قابلیتی را که به طور مشخص یک QMS می تواند برای سازمان ها به دنبال داشته باشد، تعریف می شود. سپس با بهره گیری از مفاهیم قابلیت سازی در چارچوب دیدگاه منبع محور 1(RBVF) و قابلیت های پویا، رویکردی ارائه خواهد شد که بر اساس آن توسط چرخه هایی مشخص می شود که هر تجربه کاری یا قابلیت ایجاد شده توسط یک QMS، کدامیک از قابلیت های مطلوب پروژه های BPR را ایجاد یا تقویت خواهد کرد. در ادامه بر اساس مفاهیم قابلیت سازی و قابلیت های پویا، روابط بین این دو دسته قابلیت مشخص و ارائه خواهد شد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که هر سازمانی بایذ قبل از اجرای BPR وضعیت سازمان را نسبت به قابلیت های «پایش و تدوین برنامه ریزی کسب و کار»، «توانمندبودن کارکنان در شناسایی و درک نیازهای مشتریان و ذی نفعان»، «انتقال تجارب و دانش مدیریتی و کاری در سازمان»، «تیمی کارکردن کارکنان با همدیگر»، «درگیرشدن مدیریت در مقوله تغییر در سازمان» و «وفاداری به رشد کل سازمان در مدیران و کارکنان» مورد بررسی قرار دهد که در این راستا نیز تجربه های کاری و قابلیت های ایجادشده توسط یک QMS می توانند به ایجاد یا تقویت آنها کمک کنند.