بررسی تاثیر مکش هیدرواستاتیکی و آمایش شیمیایی در آبگیری از لجن فاضلاب در بسترهای لجن خشک کن

آبگیری با بسترهای لجن خشک کن به علت نیاز به فناوری بسیار ساده نسبت به روش های مکانیکی از ارجحیت خاصی برخوردار است. با توجه به این که استفاده از این روش محدودیت هایی دارد، بنابراین سعی شده با آزمایش ها و مطالعات، تعدادی از این محدودیت ها از میان برداشته شوند. در این پژوهش، تاثیر مکش هیدرواستاتیکی و آمایش شیمیایی لجن در بهینه سازی آبگیری از لجن فاضلاب شهری مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا با کنترل ورود و خروج آب، مکش هیدرواستاتیکی در بستر مورد آزمایش ایجاد شد، سپس با افزودن ماده شیمیایی غیرآلی کلرورفریک در دوز بهینه به لجن حاصل از هاضم هوازی، فرایند خشک شدن با بستر شاهد مقایسه شد. نتایج این تحقیق با مطالعه زمان ماند کیک لجن بر روی بستر و کیفیت پساب حاصل از فرایند خشک شدن بررسی شده است. با ایجاد مکش هیدرواستاتیکی مدت زمان خشک شدن لجن از 5 روز به 2 روز کاهش یافت و با افزایش کلرورفریک، با غلظت 440 میلی گرم در لیتر به لجن خروجی از هاضم هوازی، زمان خشک شدن لجن (تولید لجن با غلظت مواد خشک 45 درصد) در بسترهای خشک کننده از 6 روز به 3 روز کاهش یافت و در مرحله سوم آزمایش، اثر توام مکش و آمایش بر روند خشک شدن لجن بررسی شد که بسیار رضایت بخش بود. استفاده از مکش هیدرواستاتیکی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی پساب خروجی از بستر را از قبیل کدورت، pH، TSS و VSS بهبود می بخشد در حالی که COD و TDS آن افزایش می یابد، این در حالی است که آمایش شیمیایی لجن، باعث افزایش شاخص های TS و TDS پساب شده است.