الگوهای غذایی غالب، چاقی عمومی و چاقی شکمی در زنان معلم تهرانی

مطالعه حاضر با هدف شناسایی ارتباط الگوهای غذایی غالب با چاقی عمومی و چاقی شکمی در زنان معلم تهرانی انجام شد.
در این مطالعه مقطعی، 486 فرد 60-40 ساله از معلمان زن تهرانی به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای و به صورت تصادفی انتخاب شدند. دریافت های غذایی افراد با استفاده از یک پرسش نامه نیمه کمی بسامد خوراک، برای یک سال ارزیابی گردید. وزن و قد طبق دستورالعمل های استاندارد اندازه گیری و نمایه توده بدنی (Body mass index یا BMI) محاسبه شد. چاقی عمومی، به صورت BMI بزرگ تر از kg/m2 30 و چاقی شکمی به صورت دور کمر بزرگ تر از 88 سانتی متر تعریف شد. جهت شناسایی الگو های غذایی غالب، از روش تحلیل عاملی استفاده شد.
با استفاده از روش تحلیل عاملی، سه الگوی غذایی غالب شامل الگوی غذایی سالم، الگوی غذایی غربی و الگوی غذایی سنتی در افراد مورد مطالعه شناسایی شد. پس از کنترل اثر عوامل مخدوش کننده، افرادی که در بالاترین پنجک امتیاز الگوی غذایی سالم قرار داشتند، در مقایسه با افراد پایین ترین پنجک، از شانس کمتری جهت ابتلا به چاقی عمومی (نسبت شانس 28/0 و 95 درصد؛ فاصله اطمینان 14/0 تا 53/0) و چاقی شکمی (نسبت شانس 30/0؛ فاصله اطمینان 16/0 تا 55/0) برخوردار بودند، در حالی که آن هایی که در بالاترین پنجک الگوی غذایی غربی قرار داشتند، از شانس بالاتری جهت ابتلا به چاقی عمومی (نسبت شانس 73/2؛ فاصله اطمینان 46/1 تا 08/5) و چاقی شکمی (نسبت شانس 74/5؛ فاصله اطمینان 99/2 تا 99/10) برخوردار بودند. کنترل اثر سایر متغیر های مخدوش کننده باعث تضعیف این ارتباط ها گردید اما حتی پس از کنترل اثر انرژی دریافتی، این ارتباط ها هم در مورد چاقی عمومی و هم در مورد چاقی شکمی معنی دار بودند. هر چند که هیچ گونه ارتباط معنی داری بین الگوی غذایی سنتی با چاقی عمومی مشاهده نشد، اما آن هایی که در پنجک سوم این الگو بودند، چه قبل (نسبت شانس 15/2؛ فاصله اطمینان 18/1 تا 90/3) و چه بعد از کنترل اثر متغیرهای مخدوش کننده (نسبت شانس 08/2؛ فاصله اطمینان 09/1 تا 65/3) از شانس بالاتری جهت ابتلا به چاقی شکمی برخوردار بودند.
یافته های این مطالعه حاکی از ارتباط معنی دار بین الگوهای غذایی غالب با چاقی عمومی و چاقی شکمی در بین زنان معلم تهرانی است. انجام مطالعات آینده نگر جهت تایید این یافته ها پیشنهاد می شود.