بررسی 232 مورد شکست کامل باروری در تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم

روش تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم خاتمه یافته با شکست کامل باروری یک رویداد تاسف برانگیز برای هم پزشک و هم بیمار به شمار میرود.
هدف از انجام این مطالعه، تعیین عوامل تعیین کننده شکست کامل باروری (Total fertilization failure) قبل از انجام تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم می باشد.
این مطالعه به صورت گذشته نگر بر روی 232 بیمار 23 تا 38 ساله که به یک مرکز ناباروری بیمارستانی مراجعه و دچار شکست کامل باروری پس از ICSI شده بودند، انجام شد. مواد مورد مطالعه شامل: تاثیر سن زنان، میزان FSH، کیفیت اسپرم، تعداد فولیکول ها، دوز شروع کننده گونادوتروپین، روش اسپرم گیری، طول مدت سیکل، تعداد فولیکول های بزرگتر از mm 14، تعداد اووسیت های بدست آمده، سطح استرادیول و پروژسترون در روز تزریق hCG و نهایتا تعداد اووسیت های در فاز MI،، MIIو GV، بر باروری بود که با روش آماری Multiple logistic regression مورد مطالعه قرار گرفتند.
به طور کلی میزان شکست کامل باروری در این مطالعه %6 و میزان عود شکست (Recurrence rate (%23 به دست آمد. نتایج ما نشان داد که وجود اووسیتهای GV، تعداد اووسیتهای کمتر از 6، میزان غلظت E2 کمتر از pg/mL 2000 در روز تزریق hCG و همچنین استخراج اسپرم از بیضه باعث افزایش ریسک شکست کامل باروری می شوند.
پیش بینی شکست ناباروری بسیار مشکل می باشد. بعضی مواقع حتی در اووسیت و اسپرم با کیفیت هم شکست ناباروری داریم، در حالیکه در مواردی با آزواسپرمی گلوبال باروری مشاهده می شود. ولی به طور کلی آزوسپرمی و تعداد اووسیت کم، باعث افزایش شانس شکست کامل باروری حتی بعد از ICSI می شوند.