اثر متفورمین بر لانه گزینی و وقوع حاملگی در پی بر انگیختن سندرم تخمدان پلی کیستیک در موش صحرایی

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) علت اصلی ناباروری ناشی از فقدان تخمک گذاری می باشد. یکی از راه های درمان این سندرم استفاده از داروی متفورمین است. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی تاثیر داروی متفورمین بر اندومتر رحم در حین لانه گزینی و تعداد جنین در موش صحرایی ماده دچار سندرم تخمدان پلی کیستیک می باشد. تعداد 40 سر موش صحرایی ماده بالغ از نژاد Sprague-Dawley به طور تصادفی انتخاب و به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه یک: کنترل، بدون دریافت هیچ دارویی، گروه دو: داروی متفورمین (mg/kg/day150) دریافت نمودند، گروه سه: با دریافت استرادیول والریت (mg/rat4)، PCOS در آن ها برانگیخته شد، گروه چهار: پس از برانگیختن PCOS، موش ها با متفورمین درمان شدند. وزن بدن، قند خون و هورمون های LH، FSH، تستوسترون، پروژسترون و استرادیول در خون موش ها اندازه گیری شدند. پس از جفت- گیری موش های هر گروه به طور تصادفی و مساوی به دو زیر گروه تقسیم شدند و زیر گروه ها 5 و 15 روز پس از جفت گیری به ترتیب برای بررسی واکنش های دسیدوا در رحم و شمارش جنین کشته شدند. قند خون و هورمون های LH، FSH، تستوسترون و استرادیول در موش های دچار PCOS افزایش معنی دار داشت. قند خون به صورت معنی دار در موش های دچار PCOS دریافت کننده متفورمین کاهش نشان داد (01/0P£)، در حالی که وزن و تعداد جنین افزایش نشان داد (01/0P£). وزن در موش های دچار PCOS نسبت به گروه کنترل افزایش داشت (01/0P£). متفورمین تاثیر معنی دار بر میزان گلوکز و هورمون های جنسی خون و هم چنین تعداد جنین در موش صحرایی مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک دارد.