بررسی تفاوت های جنسیتی در نشانگرهای اسلامی و ملی در گروهی از جوانان

دین و دینداری حقیقتی است که پیوسته از ارکان اصلی فرهنگ ملت هاست، جامعه را انسجام می بخشد و در افراد جامعه حس همبستگی به وجود می آورد(آلستون،1380). در کنار نشانگرهای دینی نشانگرهای ملی نیز حائز اهمیت هستند. هویت ملی ابزار قدرت مندی برای بقای یک ملت است. آنچه که به هویت ملی می تواند معنی ببخشد، فرهنگ، ارزش هاو آداب و رسومی است که یک ملت را از سایر ملل جدا می کند(چنگ، 2002؛ شین، 2001).در ایران اسلامی، ارزش ها و آداب و سنن در دین و باورهای دینی مردم ریشه دارد و بخش عظیمی از هویت ملی آن را می سازد که طی قرن ها نسل به نسل منتقل شده است. این پژوهش به بررسی برخی از نگرش های دینی و ملی در گروهی از جوانان عضو کانون های فرهنگی پرداخته است و به دنبال پاسخگویی به این سئوال بوده است که آیا تفاوت معنی داری بین نشانگر های دینی و ملی وجود دارد؟
توصیفی- تحلیلی است. نمونه پژوهش مجموعا 1000 نفر از اعضای کانون های فرهنگی شهر تهران است که با روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته است. روایی پرسشنامه با ضریب کرنباخ محاسبه شده است. ارتباط داده ها با ضریب همبستگی پیرسون و مقایسه میانگین ها با آزمونT و تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
نشانگرهای ملی و دینی بالاتر از متوسط مقیاس قرار دارند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین متغیر سن و میزان تحصیلات با نگرش های دینی و ملی ارتباط معنی داری وجود دارد همچنین بین نشانگر دینی با نشانگر ملی رابطه معنی داری وجود دارد و تفاوت معنی داری میان میانگین نمرات نشانگرهای دینی و ملی در دختران و پسران مشاهده نشد.
ایجاد نگرش دینی در جوانان زمینه مناسبی است که در جوانان به یکپارچگی و وحدت شخصیت می انجامد و هویت یابی ملی به ایجاد انسجام، یکپارچی و تعامل و تفاهم اجتماعی در جامعه می انجامد و فرد را از خود بیگانگی، انزوا و تعارض اجتماعی بدور نگاه می دارد. لذا لازم است که سازمان ها و دستگاه های دولتی و غیر دولتی با ارایه الگوها و آموزه های عمیق دینی و ملی بر رشد شاخص های دینی و ملی همت گمارند و زمینه اتحاد ملی و انسجام اسلامی را فراهم آورند. در این میان باید نقش جنسیت را نه به عنوان یک عامل بازدارنده بلکه به عنوان یک عامل وحدت بخش و انسجام دهنده مد نظر قرار داد.