مطالعه شیوع سرمی لیشمانیازیس احشایی در سگ های صاحبدار شهرستان سراب (آذربایجان شرقی) به روش الایزا وایمونو فلورسانس غیر مستقیم

در این مطالعه تعداد 384 نمونه سرم از سگهای صاحبدار شهرستان سراب تهیه شد و از نظرشیوع سرمی لیشمانیازیس احشایی با استفاده از آزمونهای سرمی ا لایزا و ایمونو فلورسانس غیر مستقیم مورد آزمایش قرار گرفت. شیوع سرمی لیشمانیازیس احشایی در سگهای مورد مطالعه با تست بروش الایزا وایمونو فلورسانس 8% گزارش گردید. بیشترین تعداد سگهای آلوده مربوط به سگهای سه ساله با / 9% و 5 / غیر مست قیم به ترتیب 1 2%) بو د. همچنین از نظر آما ری ارتباط معنی داری بین / %25/7)وکمترین سن آلودگی در بین 1ساله ها(9) 23 %) از سگهای سرم مثبت / عفونت لیشمانیازیس احشایی و سن و جنس سگها وجود نداشت. 9 قلاده (2 8%)از / 17 %) از سگهای دارای علایم و 31 قلاده (6 / حداقل یک علامت کلینیکی را نشان دادند. 4 قلاده (4 سگهای بدون علایم سرم مثبت داشت ه و فاقد علایم لیشمانیازیس احشایی بودند. از نظر آماری ارتباط ارتباط. (p=0/ معنی داری بین لیشمانیازیس احشا یی، لاغری و ریزش مو در سگها مشاهده گردید (031 بین سگهای (p=0/ معنی داری بین لیشمانیازیس احشا یی و بزرگی کبد و طحال درسگها مشاهده نگردید (065 در. (p=0/ علامت دار و بدون علامت با بیماری لیشمانیوز احشائی ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (015 این بررسی تیتر آنتی با دیدر سگه ای نر بیشتر از سگه ای ماده بود، و این اختلاف از نظر آما ری معنی دار بود نتایج بررسی حاضر نشان می دهد که که سگهای بدون علامت نقش بسیار مهمی در نگهداری و. (p=0/023) انتقال انگل دارند.