مقایسه اثر ژل لیدوکائین و پیروکسیکام موضعی با تزریق وریدی پتیدین در کاهش درد بیماران در حین سنگ شکن برون اندامی

سنگ شکن برون اندامی یک روش غیر تهاجمی برای شکستن سنگ های دستگاه ادرای با استفاده از امواج شوک آکوستیک می باشد، ولی اثر این امواج باعث ایجاد درد موقت در محل ورود امواج و ناراحتی عمقی احشایی می شود،. که نیاز به تجویز مسکن در طی این اقدام را ضروری می سازد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر اضافه کردن ژل لیدوکائین یا پیروکسیکام موضعی به پتیدین با تزریق وریدی پتیدین به تنهایی در کاهش درد بیماران در حین عمل بود. این مطالعه، یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در سال 1388 بر روی 159 بیمار که جهت عمل سنگ شکن برون اندامی به بیمارستان آیت الله کاشانی شهر کرد مراجعه نمودند، انجام شد. بیماران به صورت تصادفی ساده به 3 گروه تقسیم شدند؛ در گروه اول 5/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم، پتیدین وریدی به تنهایی، گروه دوم ژل پیروکسیکام و گروه سوم ژل لیدوکائین موضعی نیم ساعت قبل از عمل استفاده شد. در حین عمل نیز هر کدام از بیماران که درد غیر قابل تحمل داشتند، مجددا 5/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم پتیدین وریدی تزریق گردید و میزان درد بیماران بر اساس پرسشنامه MC Gill اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری آزمون آنالیز واریانس پارامتری، ناپارامتری کروسکال والیس و آزمون تعقیبی دان تجزیه و تحلیل گردید.
میانگین درد در گروه اول (پتیدین) 9/6 ± 2/6 و در گروه دوم (ژل پیروکسیکام) 7/2±2/3 و در گروه سوم (ژل لیدوکائین) 1/3 ± 9/3 بود. اختلاف میانگین درد در گروه اول و دو گروه دیگر معنی دار بود(01/0 >p). میانگین میزان مصرف داروی پتیدین در گروه اول 16±24 میلی گرم، در گروه دوم 13±10 میلی گرم و در گروه سوم 9 ± 5 میلی گرم بود. اختلاف میانگین مصرف داروی مخدر در گروه اول با دو گروه دیگر معنی داری بود(01/0>p).
این مطالعه نشان داد، استفاده از ژل لیدوکائین یا پیروکسیکام باعث کاهش درد بیماران پس از انجام سنگ شکن برون اندامی شده و نیاز به مصرف داروی مخدر را کاهش می دهد.