تاثیر پرازوسین بر روی علائم کلینیکی اختلال استرس پس از سانحه جنگ

این پژوهش میزان تاثیر پرازوسین بر روی علائم کلینیکی اختلال استرس پس از سانحه جنگ را در موارد مزمن این اختلال بررسی می کند.
این مطالعه از نوع مداخله ای تک گروهی از نوع قبل وپس از آزمون می باشد و نمونه گیری آن نیز به صورت تصادفی ساده بوده است و برروی 20 نفر از کسانی که در معرض حادثه جنگ قرارگرفته بودند تاثیر داروی پرازوسین که یک داروی آنتاگونیست آلفا یک آدرنرژیک است را برروی علائم اختلال استرس پس از سانحه مورد مطالعه قرارداده است، آزمودنی ها تحت درمان با روزانه 5 میلی گرم پرازوسین به مدت 6 هفته قرارگرفتند. قبل و پس از مداخله داروئی شدت علائم به طورکلی و در سه دسته علائم تجربه مجدد، اجتناب/کرختی و بیش برانگیختگی توسط چک لیست PTSD (PCL) اندازه گیری شد و نتایج توسط آزمون t زوجی تحلیل شد.
با مقایسه بین دو میانگین علائم تجربه مجدد پیش از مصرف و پس از مصرف دارو برابربا (2.45-) اختلاف معنی داری وجوددارد. (0.008= p) همچنین میانگین علائم اجتناب/کرختی پس از مصرف دارو نسبت به قبل از آن 2.4 کاهش یافت و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (0.004= P). بین دو میانگین بیش برانگیختگی پیش از مصرف و پس از مصرف دارو نیز اختلاف (3.05-) وجوددارد، که معنی داری می باشد (0.004= P). همچنین با مقایسه میانگین شدت کلی علائم قبل و پس ازمداخله، 7.9 کاهش یافته بود،که این مقدار نیز از نظر آماری معنی دار می باشد (0.002= P) بحث: باتوجه به نتایج این پژوهش داروی پرازوسین 5 میلی گرم روزانه در سه قسمت منقسم می تواند شدت علائم کلی اختلال استرس پس از سانحه را و همچنین شدت هر سه دسته علائم تجربه مجدد، اجتناب/کرختی و بیش برانگیختگی را در مبتلایان به اختلال سانحه پس از جنگ کاهش دهد.