ارزیابی میزان سایتوتوکسیتی سه گیاه تاج خروس، بندواش و بابا آدم با استفاده از آزمون آرتمیا سالینا

تاج خروس یا آشکنی به صورت علف هرز در مراتع ایران می روید. این گیاه توسط افراد بومی منطقه در غذاهای سنتی استفاده می گردد. بندواش یا سگ واش با سرعت رشد و انتشار بسیار بالا، آفتی خطرناک برای یونجه زارها به شمار می آید و موجب سندرم ترومورژنیک در گاو و گوسفند می شود. «بابا آدم» که در بسیاری از مناطق ایران می روید به-عنوان گیاه دارویی استفاده می گردد. در این مطالعه میزان سمیت سه گیاه تاج خروس، بندواش و بابا آدم با استفاده از آزمون آرتمیا سالینا مورد بررسی قرار گرفت.
این گیاهان از منطقه قائمشهر جمع آوری و پس از خشک نمودن، عصاره این گیاهان تهیه شد، سپس سیست های آرتمیا سالینا در آب دریای مصنوعی و در 26 درجه سانتی گراد تفریج گردید و عصاره گیاهان در غلظت های مختلف (ppm1000 و ppm 100 و ppm 10) با لاروهای آرتمیا مواجه شدند. میزان غلظتی که نیاز است تا نیمی از لاروها را از بین ببرد (LC50) با استفاده از معادله رگرسیون محاسبه گردید.
میزان LC50سه گیاه تاج خروس، بندواش و بابا آدم به ترتیب ppm 1640، ppm 990 و ppm 840 بود.
براساس نتایج حاصله گیاه بابا آدم نسبت به دو گونه دیگر دارای اولویت بیش تری جهت مطالعه تکمیلی و شناسایی ترکیبات سمی می باشد.