تاثیر روش های مختلف آموزش فعالیت بدنی در کودکان و نوجوانان مبتلا به اضافه وزن

باتوجه به روند روز افزون چاقی و تاثیر کاهش فعالیت بدنی در افزایش بروز اضافه وزن کودکان و نوجوانان و محدودیت خانواده ها برای رفت و آمد و شرکت فرزندان در کلاس های ورزش، دستیابی به شیوه مناسب ارائه آموزش فعالیت بدنی در منزل ضروری به نظر می رسد.
این کارآزمایی بالینی غیر دارویی، به مدت شش ماه از اردیبهشت تا آبان 1386 دربین 105 نفر ازکودکان و نوجوانان18-6ساله مبتلا به چاقی که بطورتصادفی در سه گروه 35 نفری قرار گرفتند انجام شد. تغذیه و رفتار درمانی در همه گروه ها به صورت یکسان ارائه گردید ولی آموزش فعالیت فیزیکی در گروه اول بصورت شرکت در کلاسهای آموزش فعالیت فیزیکی 2 بار در هفته، در گروه دوم با در اختیار قرار دادن CD آموزشی و در گروه سوم آموزش بصورت چهره به چهره انجام شد.قبل و بعدازمداخله شاخص های آنترو پومتریک اندازه گیری و ثبت شد.
میانگین نمایه توده بدنی (BMI)در افراد شرکت کننده در کلاس های فعالیت فیزیکی و گروه تحت آموزش با CD، بعد از مداخله بطورمعنی داری نسبت به قبل از مداخله کاهش یافته بود ولی اختلاف معناداری بین سه روش مختلف آموزش فعالیت بدنی مشاهده نشد. یافته ها نشان داد روش آموزش با CD نیز در کاهش BMI کودکان و نوجوانان مبتلا به اضافه وزن و چاقی به اندازه شیوه آموزش چهره به چهره و شرکت درکلاس فعالیت بدنی، تاثیر گذاراست. تعمیم این قبیل مداخلات می تواند در سطح جامعه موثر باشد.