ساخت تری قالبگیری و پروتز متحرک قطعه ای در بیمار میکروستومیا: گزارش بالینی

بیان مساله: میکروستومیا به کوچکی غیر طبیعی ورودی دهان گفته می شود، که در اثر عوامل گوناگون ایجاد می گردد. درمان پروتزی بیماران میکروستومیا به علت محدودیت های ویژه ی آن ها دشوار بوده و درمان موفقیت آمیز، با تغییر روش ساخت پروتزهای معمول دهانی و تمهیدات ویژه، انجام پذیر است. هدف از ارایه ی پژوهش، معرفی یک روش کاربردی نوین ساخت پروتز دهانی در بیمار مبتلا به اسکلرودرما با بی دندانی کامل فک بالا و بی دندانی پارسیل از فک پایین بود.
معرفی مورد : خانمی 42 ساله با میکروستومیای ناشی از اسکلرودرما برای دریافت پروتز متحرک مورد معاینه قرار گرفت. برای نامبرده با استفاده از پوتی سیلیکون تراکمی و با کمک فشار انگشتان قالب آغازین گرفته شد. سپس با استفاده از یک تری دو قطعه ای که قطعه ی بزرگتر حدود یک سوم قطعه ی کوچکتر را پوشانده بود و توسط دکمه های فشرده شونده به هم قابل اتصال بود قالبگیری نهایی انجام گرفت. روابط میان فکی به کمک ریم های اکلوزالی که به پارسیل دو قطعه ای متصل بود ثبت شد. پروتزهای دو قطعه ای پارسیل و کامل که توسط اتچمنت ها به هم متصل شده بودند به ترتیب برای فک پایین و بالا ساخته شدند. وضعیت بیمار به مدت شش ماه پیگیری شد.
در ساخت پروتز متحرک جهت غلبه بر مشکلات موجود در میکروستومیا همچون محدودیت باز کردن دهان، سختی بیش از حد زبان، عدم امکان استفاده از تری های پیش ساخته ی معمول و همچنین روش رایج قالبگیری نهایی و ساخت پروتزهای متحرک از روشی استفاده شد، که افزون بر ایجاد دقت کافی، راحتی استفاده از پروتز را توسط بیمار فراهم می کند.