بررسی روند سبز شدن و عوامل مؤثر بر استقرار گیاهچه هفت گونه گندمیان پایای فصل سرد در بجنورد (منطقه سیساب)

استفاده از گندمیان بومی فصل سرد در مراتع به دلیل سازگاری، حفاظت خاک، چرای دام و تولید علوفه اهمیت دارد. به هر حال، سبز شدن و استقرار گندمیان به عنوان یک مرحله حیاتی در امر احیاء و اصلاح مراتع به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک مهم است. به منظور تعیین مهمترین عوامل مؤثر بر سبز شدن و استقرار هفت گونه گندمیان فصل سرد، آزمایشی در منطقه سیساب استان خراسان شمالی در سال 85-1384 انجام شد. گندمیان های مورد مطالعه شامل: Agropyron elongatum، Agropyron pecteniforme، Bromus tomentellus، Bromus inermis، Festuca ovina، Dactylis glomerata وSecale montanum بودند. این آزمایش به صورت طرح بلوک کاملا تصادفی در چهار تکرار انجام شد. ویژگی های مورد بررسی درصد و سرعت سبز شدن و وضعیت استقرار گیاهچه از طریق اندازه گیری اجزای مختلف گیاهچه بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین گونه ها از نظر استقرار نهائی، سرعت سبز شدن و ویژگی های رشد گیاهچه اختلاف معنی دار وجود دارد (05/0>P). به طور متوسط بیشترین درصد استقرار به ترتیب به گونه های دانه درشت S. montanumو A. elongatum با حدود 25و 32 درصد و کمترین مقدار آن به گونه های دانه ریزF. ovina و D. glomerata با حدود 8/1 و یک درصد مربوط است. نتایج این آزمایش نشان داد که اندازه بذر می تواند در استقرار گندمیان مؤثر باشد و نوسانات رطوبتی، اندام هوایی را نسبت به بخش زیرزمینی بیشتر تحت تاثیر قرار می دهد.