بررسی اپیدمیولوژیک سوختگی اطفال در بیماران بستری در بیمارستان سوانح سوختگی شهید مطهری در سال 1388

آسیب های سوختگی و عوارض ناشی از آن هنوز از معضلات سلامت جوامع امروزی است و از مهمترین علل مرگ و میر و ناتوانی کودکان در ایران و سایر کشورها می باشد و سبب تحمیل صدمات جسمی، روحی، اجتماعی و اقتصادی به بیماران، خانواده و جامعه می شود. در این تحقیق به منظور کاهش سوختگی، پیشگیری از آن و تدوین خط مشی مؤثر، شناخت اپیدمیولوژیک سوختگی کودکان مورد بررسی قرار می گیرد.
این مطالعه توصیفی مقطعی در طی یک سال (از اول فروردین 1388 تا آخر اسفند 1388) بر روی 100 کودک کمتر از 15 سال دچار سوختگی بستری در بیمارستان سوانح سوختگی شهید مطهری انجام شده است. اطلاعات به وسیله پرسشنامه و از طریق مصاحبه با بیمار و همراه او جمع آوری گردیده و داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
بیشترین موارد سوختگی (72%) در کودکان 1 تا 3 سال، متوسط سن کودکان مورد بررسی 83/2 ± 28/3 و نسبت افراد مذکر به مؤنث 9/1 به 1 بود. بیشترین موارد سوختگی (96%) در منزل اتفاق افتاده بود و در 98% موارد مادران خانه دار بودند. 94% مادران و 92% پدران سطح تحصیلات زیر دیپلم داشتند. در 42% موارد شغل پدر کارگر بود و متوسط درآمد ماهانه خانوار در 81% موارد کمتر از سیصد هزار تومان برآورد شد. همچنین 55% شهرنشین و بیشترین علت سوختگی آب جوش (66%) بود. موضع سوختگی در اغلب بیماران (25%) در سر و گردن، اندام فوقانی و بالا تنه و سطح سوختگی در 58% مصدومین کمتر از 21% و در 10% موارد 65% -44% بود.
با توجه به نتایج حاصل از مطالعه، آموزش والدین و کودکان جهت جلوگیری از بروز حوادث ضروری به نظر می رسد تا از این طریق در جهت کاهش سوانح سوختگی و عوارض جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی حاصل از آن گامی برداشته شود.