اسکان غیر رسمی، ناهنجاری های شهری و راهکارهای تعدیل آن نمونه موردی: شهرک توحید بندرعباس

اسکان غیر رسمی از جمله پدیده هایی است که به دنبال تحولات ساختاری و بروز مسائل و مشکلات اقتصادی- اجتماعی مانند جریان سریع شهرنشینی و مهاجرت های روستایی لجام گسیخته در بیشتر کشورهای جهان بویژه کشورهای جهان سوم پدیدار گردیده است. از آنجا که این پدیده در زمینه ای از عوامل فراتر از مکان شکل و گسترش یافته و متقابلا بر محیطی فراتر از آن نیز تاثیر می گذارد، چاره جویی این مساله به سیاست گذاری و اقداماتی نه فقط در سطح محلی آن، بلکه در سطح ملی نیاز دارد. با توجه به این نگرش، در این پژوهش، ابتدا نگرشی بر دیدگاه تئوریک موضوع و شکل گیری این پدیده در جهان داشته سپس ویژگی های ساختاری اسکان غیر رسمی در ایران را با مطالعه روی نمونه، شهرک توحید شهر بندرعباس، در راستای ساماندهی و برخورد با این مساله مورد تبیین قرار می دهد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و یافته های کلی تحقیق عبارتند از: 1- موفقیت ساماندهی اسکان غیر رسمی در گرو اتخاذ سیاست های ملی مرتبط با موضوع برای رفع عدم تعادل های ساختاری جوامع شهری است. 2- اولویت داشتن سیاست ساماندهی در محل با تاکید بر راهبرد توانمند سازی در سال های اخیر با توجه به عدم موفقیت سیاست های دیگر تجربه شده، حتی در حادترین مناطق اسکان غیر رسمی بویژه از لحاظ شرایط طبیعی و توپوگرافی، دوری از شهر و...3- میزان موفقیت سیاست های فوق در گرو حمایت های اولیه و پشتیبان دولت و نهادهای مدیریت شهری می باشد.