بهینه سازی زمان تغذیه لاروهای قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) از ناپلئوس آرتمیا و جیره تجاری

به منظور بررسی زمان بهینه تغذیه لاروهای قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) از ناپلئوس آرتمیا و جیره های تجاری، آزمایشی به مدت 24 روز در کارگاه مداربسته قزل پرور شهرستان اراک صورت گرفت. لاروهای قزل آلا با میانگین وزنی 002/0 ± 1/0 گرم در 10 روز اولیه به سه تیمار در 3 تکرار تقسیم بندی شده و به ترتیب با غذای آغازین (SFT) قزل آلا (گروه A)، ناپلئوس آرتمیا (گروه B) و ترکیبی از غذای تجاری و ناپلئوس (گروه C) تغذیه شدند. در سری دوم آزمایش که از روز یازدهم تا روز بیست و چهارم به مدت 14 روز به طول انجامید، تیمار B به دو گروهB1 (SFT) و B2 (SFT + ناپلئوس) و تیمار C نیز به دو گروه C1 (SFT) و C2 (SFT + ناپلئوس) تفکیک شدند در حالی که ماهیان گروه A تا پایان آزمایش بدون تغییر باقی ماندند. در پایان دوره آزمایش فاکتورهای رشد و بازماندگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان دادکه ماهیان تیمار B2 از نظر وزن نهایی، نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و درصد افزایش وزن بدن دارای اختلاف معنی داری در مقایسه با سایر تیمارها می باشند (05/0 < P). ضریب تغییرات وزن نهایی نیز تفاوت معنی داری را در بین گروه ها نشان داد به طوری که ماهیان گروه B2 دارای ضریب تغییرات وزنی کمتری بودند. بین تیمارهای C1 و C2 و همچنین بین تیمار B1 و تیمار A از نظر وزنی اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0 < P). مقادیر بقاء در بین گروه های آزمایشی نیز اختلاف قابل توجهی را نشان داد به طوری که ماندگاری لاروهای گروه B2 بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0 < P) در حالی که کمترین مقادیر بقاء در ماهیان گروه A مشاهده شد. نتایج فوق نشان می دهند که کاربرد ناپلئوس آرتمیا از زمان شروع شنای فعال تعدادی از لاروهای قزل آلای رنگین کمان تا زمان شنای فعال تمامی لاروها و در ادامه استفاده از غذای ترکیبی (جیره تجاری + ناپلئوس آرتمیا) می تواند منجر به بهبود راندمان رشد و بازماندگی آنها شود.