اثرات دفعات غذادهی بر رشد، بازماندگی و کیفیت آب حوضچه های پرورش میگوی سفید هندی (Penaeus indicus)

اثر دفعات غذادهی بر عملکرد رشد، ضریب تبدیل غذایی و بازماندگی پست لاروهای میگوی سفید هندی (P. indicus) در مدت 56 روز مطالعه و بررسی شد. مطالعه در 16 تانک فایبرگلاس مجهز به سیستم چرخشی آب توسط هوادهی با 4 تکرار برای هر تیمار انجام شد. بیست پست لارو با میانگین (± انحراف استاندارد) وزنی 02/ 0±56/ 1 گرم بصورت دستی شمارش و در هر تانک ذخیره شدند و بترتیب با 2، 4، 6 و 8 بار در روز غذادهی شدند. میانگین (± انحراف استاندارد) وزن نهایی بدن بطور معنی داری در تیمارهای 2 و 4 بار غذادهی (بترتیب 08/ 0±76/ 5 و 15/ 0±96/ 5 گرم) نسبت به تیمارهای 6 و 8 بار غذادهی در روز (به ترتیب 16/ 0±54/ 8 و 19/ 0±31/ 8 گرم) کمتر بود (P<0.05). اختلاف معنی داری در ضریب تبدیل غذایی تیمارهای 6 و 8 بار غذادهی با دیگر تیمارها وجود داشت (P<0.05). بهترین میزان ضریب تبدیل غذایی در تیمار 6 بار غذادهی در روز بدست آمد. میزان نرخ رشد ویژه (SGR) میگوهای 6 بار غذادهی شده در روز بطور معنی داری (05/ 0>P) نسبت به میگوهای تغذیه شده با دیگر رژیمهای غذادهی بالاتر بود (04/ 0±03/ 3 درصد)، در حالی که میگوهای 8 بار غذادهی شده SGR بیشتری را (05/ 0±95/ 2 درصد) نسبت به میگوهای 2 (06/ 0±36 /2 درصد) و 4 بار غذادهی در روز (11/ 0±39/ 2 درصد) دارا بودند. میزان بازماندگی بطور معنی داری متفاوت بود (P<0.05). بهترین میزان بازماندگی از تیمار 6 بار غذادهی بدست آمد. پارامترهای کیفیت آب (شوری، اکسیژن محلول، دما) در بین تیمارها اختلافی نداشتند (P<0.05)، اگرچه، برخی پارامترهای کیفیت آب (آمونیوم، نیترات، نیتریت، فسفات و pH) بطور معنی داری در بین تیمارها متفاوت بودند (P<0.05). نتایج نشان دادند که غذادهی میگوی سفید هندی بیش از 4 بار در روز مفید میباشد.