تبیین امامت قرآنی به مثابه مقامی مستقل از نبوت با تاکید بر آیه ابتلا

در این مقاله آیه ابتلا به عنوان یکی از مستندات اصلی استقلال امامت از نبوت بررسی و ادله نظریه عدم استقلال در پرتو آن نقد شده است. این ادله عبارت اند از: اطلاق مفهوم «إمام» و عموم «الناس» در آیه، اختصاص امامت به مصداق اکمل به دلیل امتنان و اختصاص امامت به معصومان. در پی این بحث پشتوانه های دلالی دیدگاه استقلال مفهوم امامت در مکتب اهل بیت(ع) تحلیل شده است. این پشتوانه ها در دو محور «نسبت ابتلا به کلمات با جعل امامت در صدر آیه» و «توصیف امامت به عهد الهی در ذیل آیه»، تبیین شده است.
اهمیت ویژه این بحث از آن روست که اساسا نظریه امامت شیعی بر مفهوم قرآنی امامت استوار است و برخلاف نظریه اهل سنت، پشتوانه های خود را در آیات امامت جست وجو می کند. تحلیل و بررسی دلالی آیه به روش تفسیر قرآن به قرآن بوده و راهنمایی های روایی در جنب آن مورد توجه قرار گرفته است.