بررسی مقایسه ای مصرف سیگار در بیماران پسوریازیس ولگاریس و گروه کنترل سالم

پسوریازیس یک بیماری مزمن و التهابی پوست به شمار می رود. پاتوفیزیولوژی زمینه ای تکثیر سلول های اپیدرم، تمایز و رگ سازی و نیز سیستم ایمنی سلولار را در بر می گیرد. گیرنده های کولینرژیک نیکوتینی روی کراتینوسیت ها باعث تحریک ورود کلسیم به سلول و تمایز سلولی می شوند. کشیدن سیگار و نیکوتین آن می تواند فرایند التهابی در پوست بیماران مبتلا به پسوریازیس را تغییر دهد. هدف این مطالعه تعیین فراوانی استعمال سیگار در بیماران پسوریازیس ارجاع شده به بیمارستان رازی شهرستان رشت می باشد.
96 بیمار مبتلا به پسوریازیس همسان شده با گروه کنترل از لحاظ سن و جنس و به همین تعداد افراد سالم وارد مطالعه شدند. اطلاعات جمع آوری شده شامل وضعیت و طول مدت سیگار کشیدن، شدت سیگار کشیدن (Pack/year) و سیگاری غیرفعال بودن در پرسشنامه های مشخص طبقه بندی و آنالیز شد.
در کل تعداد 192 بیمار مشتمل بر 96 بیمار مبتلا به پسوریازیس و 96 فرد سالم وارد مطالعه شدند. میزان استفاده از سیگار در افراد مبتلا 3/33% و در افراد سالم 4/19% بوده است (05/0P>). میزان کلی استفاده از سیگار بر حسب پاکت در سال در بیماران مبتلا به پسوریازیس بیش از افراد گروه کنترل بود: (68/3-17/1=95%CI، 07/2OR=، 05/0P<). قرار گرفتن غیر فعال در معرض دود سیگار ارتباط معنی داری با بیماری نداشت 05/0P>.
ابتلا به پسوریازیس احتمالا هم با طول مدت استفاده از سیگار و هم با میزان استفاده از سیگار ارتباط معنی داری دارد و این بر اهمیت تاکید بر ترک سیگار در میان بیماران مبتلا به پسوریازیس می افزاید.