مقایسه ارزش تشخیصی لیزر فلورسانس (دیاگنودنت) با رادیوگرافی های معمولی و دیجیتال در تشخیص ضایعات اولیه پروگسیمالی

تشخیص ضایعات پوسیدگی دندانی در مراحل اولیه جهت درمان محافظه کارانه لازم است. به علت نیاز مبرم به کمک در تشخیص پوسیدگی های پروگزیمالی، این مطالعه با هدف بررسی خصوصیات تشخیصی روش لیزر فلورسنس (DIAGNOdent pen(L.F)) و مقایسه آن با رادیوگرافی (Bite-Wing(B.W با فیلم های معمول و دیجیتال (D.R) انجام شد.
در این مطالعه آزمایشگاهی، هشتاد دندان مولر و پری مولر خارج شده که حداقل یک سطح پروگزیمال بدون حفره پوسیدگی و یا پرکردگی داشتند، در بلوک های گچی به منظور بازسازی نقاط تماس بین دندانی به صورت چهارتایی مانت شدند. سطوح پروگزیمال هر دندان با L.F مورد معاینه قرار گرفت. از بلوک ها رادیوگرافی B.W و همچنین رادیوگرافی دیجیتال تهیه شد. برای به دست آوردن استاندارد، دندانها برش خورده و مورد معاینه میکروسکوپیک قرار گرفتند. بهترین نقطه Cut-off توسط آنالیز ROC مشخص شد و حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، منفی و صحت سه روش تشخیصی در مقایسه با روش استاندارد برش بافت شناسی تعیین شد. مقایسه صحت روش ها با آزمون McNemar انجام گرفت.
در تشخیص ضایعات اولیه مینایی L.F بیشترین حساسیت (74/0) و D.R بیشترین ویژگی (95/0) را داشت. L.F بیشترین حساسیت (82/0) و ویژگی (84/0) را در پوسیدگی های عاجی دارا بود. در همه انواع پوسیدگی، ارزش اخباری مثبت L.F کمتر و ارزش اخباری منفی آن بیشتر بود. روش مرسوم رادیوگرافی با فیلم های معمول و رادیوگرافی دیجیتال تفاوت معنی دار آماری نداشت.
برای کمک به معاینات بالینی در تشخیص ضایعات اولیه از DIAGNOdent می توان استفاده کرد ولی در هنگام تصمیم گیری برای درمانهای مهاجم باید از روش های دیگر هم کمک گرفت.