بررسی معیار آب و آبیاری مدل مدالوس در بیابان زایی (مطالعه موردی حوزه حبله رود)

امروزه تخریب اراضی به عنوان معضلی جدی در نتیجه عوامل مختلفی از قبیل تغییرات اقلیمی و عملکرد نادرست انسان، در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب در بسیاری از کشورهای جهان از جمله کشورهای در حال توسعه مطرح می باشد. مناسب ترین راه به منظور تعیین شدت بیابان زایی مدلینگ می باشد، اما مدلی برای ایران مناسب است که با توجه به شرایط این سرزمین باشد. در این تحقیق برای بررسی تخریب اراضی در حوزه حبله رود شمالی از روش1MEDALUS استفاده شد. این تحقیق به بررسی معیار آب و آبیاری و 6 شاخص آن شامل نسبت جذب سدیم، هدایت الکتریکی، افت سفره آب زیرزمینی، سیستم های آبیاری، شاخص خشکی و تداوم خشک سالی می پردازد. پس از به کارگیری مدل، نتایج کمی و به منظور تحلیل آماری از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین شاخص ها وجود نداشته و 72/73 درصد از کل منطقه در کلاس بیابان زایی با شدت کم تخریب منابع آب قرار گرفته است. هم چنین باید سیستم های سنتی آبیاری، بازنگری شده و با آموزش کشاورزان سیستم های پیشرفته تر جایگزین گردد تا علاوه بربالا بردن راندمان آبیاری و جلوگیری از هدر رفت آب، از شوری ثانویه نیز جلوگیری شود.