یافته های ویدئونیستاگموگرافی در بیماران مبتلا به بیماری مینیر

سرگیجه از شایع ترین مشکلات و شکایات بیماران مراجعه کننده به پزشک و بیماری مینیر یکی از شایع ترین علل آن است. تشخیص بیماری مینیر وابسته به یافته های بالینی است. تست های تعادلی در تعیین شیوه درمان و پروگنوز بیماری و نیز افتراق آن از سایر علل سرگیجه موثر است. در این مطالعه به بررسی و آنالیز آماری یافته های ویدئونیستاگموگرافی در بیماران مینیر پرداخته شده است. در این مطالعه مقطعی 61 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان های امام خمینی و آپادانا اهواز که در معاینه برای آنها تشخیص مینیر داده شده و اطلاعات آنها در پرسشنامه ثبت گردیده بود، تحت ارزیابی با ویدئونیستاگموگرافی قرار گرفتند و طی این آزمون ارزیابی های حرکات ساکاد، اپتوکینتیک، تعقیب آرام، positional، positioning و کالریک انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش 16 استفاده گردید.
برتری طرفی در 7 بیمار (44/11 درصد) و ضعف طرفی در 24 بیمار (33/39 درصد) و نهفتگی حرکات ساکارید در 26 نفر (6/42 درصد) از افراد موارد مطالعه غیرطبیعی بوده است بین شدت سرگیجه، شدت کاهش شنوایی و طول مدت بیماری و یافته های ویدئونیستاگموگرافی رابطه معنی داری وجود نداشت. مهمترین یافته ویدئونیستاگموگرافی، ضعف طرفی بود.