بررسی اشعار طاهره صفارزاده از دیدگاه فکری

با پیگیری مسیر شعر نو فارسی از فروغ به این سو، با طاهره صفارزاده مواجه میشویم که اگرچه نخستین اثرش را در آغاز دهه چهل منتشر کرد، اما عمدتا در دهه پنجاه به شکوفایی رسید. صفارزاده با انتشار مجموعه شعرهایی نظیر «طنین در دلتا-1349»، «سد و بازوان-1350»و «سفرپنجم-1356» خلاقیتهای ویژه ای از خود بروز داد و در کانون توجه قرار گرفت. در این مقاله تاکید اصلی را بر روی اندیشه قرار دادیم، از اینرو که عنصر غالب در شعر صفارزاده، عنصر اندیشه است. شاید توجه به این عنصر و تاکید بر آن و توجه به چگونگی قوام یافتن و هضم شدن آن در شعرهای او، بتواند لزوم توجه به گسترش اندیشه در کنار سایر عناصری که وجودشان در شعر لازمست را یاداور شود. در ادامه ضمن تقسیم بندی اندیشه های شاعر به دو دسته سیاسی و اجتماعی، هر کدام را بطور جداگانه مورد تحلیل و بررسی قرار میدهیم.
پژوهش حاضر به روش کتابخانه ای و به شیوه تحلیل محتوی انجام گرفته است. نتیجه بیانگر اینست که او شاعریست اندیشه گرا و اندیشه های سیاسی و اجتماعی در اشعار او نمود زیادی دارد.