هنرسبکی بیهقی در توصیف داستان حسنک وزیر

صبغه ادبی و هنر سبکی که بیهقی در نوشتن کتابش بکار برده، آنرا در تمام آثار تاریخی زبان فارسی ممتاز کرده است. سعی نگارنده در این مقاله برآن بوده تا هنر سبکی بیهقی وبلاغت او را از حیث لفظ و معنا در ارتباط با شاهکار داستانهای تاریخ بیهقی و تراژدیترین داستان این کتاب، یعنی داستان حسنک وزیر بررسی کند. بیهقی در این داستان آنگاه که از شخصیتهای مختلف سخن میگوید، نحوه بیانش سخت توام با احتیاط و محافظه کارانه است. بهره گیری از آیات، احادیث، تلمیحات، تمثیلات، و انواع مجازها نیز از شگردهای مختلف بیانی و سبکی بیهقی برای پرداخت شخصیتهاست که نمونه هایی از این دست در داستان «پرآب چشم» حسنک وزیر به چشم میخورد که ما دراین مقاله به آن اشارتی خواهیم کرد. سوال اصلی پژوهش حاضر اینست که بیهقی با انواع ابزارهای بلاغی، زبانی و سبکی کوشیده است، بیگناهی حسنک را به خواننده القا کند، نگارنده سعی کرده است این نکات و موارد سبکی را در این مورد خاص، با ذکر شواهد از داستان حسنک وزیر پیش روی پژوهندگان و علاقمندان قرار دهد.