بررسی و تحلیل سبک اشعار میرزاده عشقی

در این مقاله ابتدا به تعریف سبک و طرح دیدگاه های صاحبنظران در باب سبک شعر میرزاده عشقی پرداخته شده؛ سپس با تکیه بر کلیات مصور عشقی، اشعار او از نظر زبانی و ساختاری (صرفی و نحوی) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.
در حوزه صرفی از ورود واژه های فرانسوی به شعر عشقی و قاعده کاهی زمانی که غالبا به واژه ها و ساختارهای کهن، متروک و مرده زبان مربوط هستند و همچنین هنجارگریزی سبکی که به عدول شاعر از زبان معیار و استفاده از لغات و ساختهای زبان گفتار اختصاص دارد، سخن گفته شده و میرزاده عشقی بعنوان یک شاعر نئوکلاسیسیسم و گرایش او به واژه های اروتیک بررسی شده است. در حوزه نحو نوآوری ها، کاربرد عبارات روایی، استفاده از ترکیبات محاوره ای، همنشینی ساختهای کهنه و نو در کنار هم، سستی ترکیبات و ضعف تالیفهای او مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند. و در مجموع نشان داده شده است که نوسان شدید در زبان عشقی چه از نظر توجه به کهنه و نو، قاعده کاهی و قاعده افزایی، هنجارگریزی و... حکایت از آن دارد که عشقی در حوزه زبان مشغول آزمایش و خطاست.