مقایسه کارایی روش های معمول زمین آماری با روش فازی کریجینگ در تهیه نقشه هم فرسایندگی باران در حوزه آبخیز دریاچه نمک

آمار و اطلاعات محیطی را می توان به صورت مجموعه های فازی که دارای مرزهای تعریف شده و دقیقی نیستند، تعریف نمود. در این روش مرز مشخصی بین اطلاعات وجود ندارد و همین ویژگی باعث می گردد که پیوستگی خصوصیات طبیعی بهتر منعکس شود. لذا، در این تحقیق به منظور تهیه نقشه فرسایندگی باران در حوزه آبخیز دریاچه نمک، دقت چند روش معمول میان یابی شامل کریجینگ معمولی، کوکریجینگ، اسپلاین، عکس فاصله وزن دار و فازی کریجینگ مورد ارزیابی قرار گرفته است. در این تحقیق از مقادیر شاخص 30 EI برآورد شده با استفاده از یک رابطه تجربی به عنوان اعداد فازی استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که از بین روش های استفاده شده، روش فازی کریجینگ با میانگین خطای مطلق 49/10، بیشترین دقت را به خود اختصاص داده است. در مقابل روش Thin Plate Spline بیشترین مقدار میانگین خطای مطلق را در بین روش میان یابی دارد. براساس نقشه تهیه شده با استفاده از روش فازی کریجینگ، کمترین و بیشترین مقادیر شاخص 30 EI به ترتیب برابر با 99/10 و 73/233 مگاژول میلی متر در هکتار در ساعت در سال است و مقادیر شاخص فرسایندگی باران به سمت شمال حوزه آبخیز دریاچه نمک افزایش می یاید. هم چنین بیشترین مساحت شاخص 30 EI در حوزه آبخیز دریاچه نمک با پوشش 20 دزصد مربوط به مقادیر بین 93-80 مگا ژول میلی متر در هکتار در ساعت در سال است.