بررسی نتایج سال اول بعد از عمل زنینگ در کودکان مبتلا به جابه جایی عروق بزرگ قلب

امروزه درمان انتخابی برای جابه جایی عروق بزرگ عمل تعویض شریانی است ولی بعضی کودکان کاندیدای مناسبی برای این عمل نیستند که در این موارد عمل زنینگ (Senning) مناسب است، لذا پیش آگهی این جراحی باید بهتر شناخته شود.
روش این مطالعه آینده نگر بوده و 65 بیمار که از سال 88-1381 در بیمارستان قلب شهید رجایی تحت عمل زنینگ قرار گرفتند به مدت یک سال پی گیری شدند.
9/16% مرگ زودرس و 5/1% مرگ دیررس وجود داشت. 8/51% از موارد مرگ زودرس مربوط به عمل زنینگ ساده، 9/38% آن مربوط به زنینگ همراه بستن نقص دیواره بین بطنی با یا بدون رفع تنگی دریچه شریان ریوی، 3/9% مربوط به زنینگ پالیاتیو بود. شایع ترین آریتمی ریتم پیوست گاهی بود (5/18%). 15% بیماران انسداد زنینگ و 7/1% آن ها نشت بافل دهلیزی داشتند. صرف نظر از موارد مورتالیتی سه نفر (7/5%) نارسایی دریچه سه لتی قابل ملاحظه داشتند. 3/13% بیماران نارسایی بطن راست داشتند که اکثر موارد آن (5/37%) در عمل زنینگ همراه بستن نقص دیواره بین بطنی بود. صرف نظر از موارد مورتالیتی یک نفر (9/1%) سیانوز بالینی و سه نفر (7/5%) تنگی نفس هنگام فعالیت داشتند و 3/94% بیماران در فانکشنال کلاس یک بودند.
با توجه به این که اکثر موارد مرگ متعاقب زنینگ طی ماه اول و به خصوص در روز دوم اتفاق افتاده توجه به مرحله بلافاصله پس از عمل حایز اهمیت است. اکثر بیماران طی یک سال پس از عمل نارسایی دریچه سه لتی یا نارسایی بطن راست نداشتند که حاکی از پیش آگهی امیدوار کننده ای برای این بیماران است.