پیش داوری و فهم در هرمنوتیک فلسفی گادامر

عصر روشنگری با تکیه بر عقل خودبنیاد هرگونه پیش داوری را بی اعتبار کرد. روشنگری پیش داوری را منشا خطا و مانع فهم دانست و آن را به پیش داوری های ناشی از مرجعیت و پیش داوری های ناشی از شتابزدگی تقسیم کرد. رومانتیسم اگرچه مانند روشنگری به تضاد میان عقل و مرجعیت باور داشت، اما برخلاف روشنگری، این تضاد را به نفع مرجعیت پایان داد و مبنای اعتبار همه چیز را به سنت که مؤثرترین نوع مرجعیت است برگرداند. گادامر برخلاف روشنگری و رومانتیسم معتقد است نه تنها میان عقل و مرجعیت تعارضی نیست، بلکه مرجعیت خود نتیجه عقل و برخاسته از آن است. او مرجعیت را نه اطاعت کورکورانه، بلکه از جنس معرفت می داند. گادامر علاوه بر این، برای پیش داوری ها نقشی بنیادین در فرایند فهم قائل می شود و پیوند ضروری پیش داوری با خطا را کاملا نادرست ارزیابی می کند.