اثر چهار هفته تمرین تناوبی شدید بر شاخص های منتخب فیزیولوژیکی و متابولیکی مردان فعال

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر 4 هفته تمرین تناوبی شدید بر شاخص های منتخب فیزیولوژیکی و متابولیکی مردان فعال بود. 14 مرد فعال به طور داوطلب در این پژوهش شرکت کردند که به گونه تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی شدید (HIT) و کنترل (CON) تقسیم شدند. پیش و پس از تمرینات آزمودنی ها: 1) یک آزمون ورزشی فزاینده را برای تعیین VO2max و حد اکثر توان درVO2max (Pmax)، 2) آزمون زمان تا واماندگی با Pmax (Tmax)، 3) 3 آزمون متناوب وینگیت با 4 دقیقه بازگشت به حالت اولیه بین هر آزمون را اجرا کردند. همچنین غلظت لاکتات خون استراحتی در دقایق 3 و 20 بعد از آخرین وینگیت اندازه گیری شد. پروتکل تمرین تناوبی شدید شامل 6 الی 10 تکرار 30 ثانیه ای با شدت 125 درصد Pmax به همراه 4 دقیقه بازگشت به حالت اولیه بین تکرارها، 3 روز در هفته برای یک دوره 4 هفته ای بود، حال آن که گروه کنترل هیچ برنامه تمرینی را اجرا نمی کردند. داده ها با آزمون های تی مستقل، تی زوجی، آنالیز واریانس و آزمون اندازه گیری های تکراری در سطح معناداری p<0/05 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که پس از تمرینات VO2max، Pmax، Tmax، کل کار انجام شده در آزمون (Tmax (WTmax، حد اکثر برون ده توان، میانگین برون ده توان و حد اکثر لاکتات خون در گروه تمرین تناوبی شدید افزایش معنادار و همچنین لاکتات دوره بازگشت به حالت اولیه به گونه معناداری کاهش یافت (p<0/05). در گروه کنترل، تغییر معناداری در هیچ کدام از متغیرها مشاهده نشد (p>0/05). یافته های حاضر پیشنهاد می کند که یک دوره تمرینات تناوبی شدید با دوره های استراحت کوتاه از کارایی بالایی برخوردار بوده که می تواند موجب افزایش اجرای هوازی و بی هوازی در مدت کوتاه شود.