مقایسه ی فیلم های پرتونگاری معمولی و خود ظهور (Self developing) در برآورد طول کارکرد کانال

بیان مساله: تعیین طول کارکرد کانال اهمیت ویژه ای در موفقیت درمان های ریشه دارد. روش های گوناگونی به این منظور مورد استفاده قرار می گیرد و در این میان پرتونگاری شایع ترین روش است.
هدف از پژوهش کنونی، مقایسه ی فیلم های معمولی و خود ظهور (Self developing) نسبت به روش استاندارد طلایی در برآورد طول کارکرد کانال بود.
مواد و در این بررسی توصیفی به منظور تعیین طول کارکرد کانال، با دو گونه فیلم معمولی و خود ظهور در شرایط آزمایشگاهی از 45 کانال مزیوباکال دندان های مولر نخست فک بالا که در فانتوم هد مانت شدند پرتونگاری فراهم گردید. فیلم های معمولی در پروسسور خودکار ظاهر و فیلم های خود ظهور بر پایه ی روش پیشنهادی کارخانه ی سازنده آماده شدند. تصاویر توسط سه اندودونتیست و یک رادیولوژیست به گونه ی دو سویه کور (Double blind) ارزیابی گردید. طول کارکرد حقیقی (نمایه طلایی) بر روی دندان های کشیده شده مشخص شد و سپس اختلاف میان طول کارکرد در دو روش پرتونگاری با یکدیگر و با طول کارکرد حقیقی تعیین گردید. نتایج با آزمون های آماری تی (t) و تی زوج (Paired t) ارزیابی شد.
میانگین تفاوت طول کارکرد میان روش پرتونگاری با فیلم معمولی و نمایه ی طلایی برابر با 33/0 میلی متر و میانگین تفاوت طول کارکرد میان روش پرتونگاری با فیلم های خود ظهور و نمایه ی طلایی 14/0 میلی متر بود، که این اختلاف از نظر آماری معنادار نبود (06/0 = p) و (7/0= p). همچنین اختلاف آماری معنادار میان دو روش پرتونگاری در برآورد طول کارکرد کانال دیده نشد (4/0= p).
گرچه اختلاف معنادار میان این دو گونه فیلم در تعیین طول کارکرد وجود نداشت، بررسی ها نشان می دهد، که فیلم های خود ظهور نتایج آماری بهتری دارند. بنابراین، در شرایطی که به تاریکخانه و محلول ظهور و ثبوت دسترسی نیست، می توان از این گونه فیلم به جای فیلم معمولی استفاده کرد.