بررسی اثر مصرف کود بیولوژیک، سولفات روی و کود نیتروژن بر عملکرد کمی و کیفی گندم

به منظور بررسی اثر مصرف کود بیولوژیک تثبیت کننده نیتروژن، سولفات روی و تقسیط کود نیتروژنه بر عملکرد، اجزاء عملکرد و پروتئین گندم رقم پیشتاز در اقلیم معتدله کرمان، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر در سال 1385 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. تیمارها شامل ترکیبی از 3 فاکتور: تقسیط کود نیتروژنه از منبع اوره در سه سطح (n1: یک دوم در مرحله پیش از کاشت و یک دوم در مرحله پنجه دهی،n2: یک سوم در مرحله ساقه رفتن، دو سوم درمرحله خوشه دهی، n3: یک سوم در مرحله ساقه دهی، یک سوم درمرحله خوشه دهی و یک سوم در مرحله شیری دانه)، کودسولفات روی در دو سطح (z1: 50 کیلوگرم در هکتار و z0: صفر کیلوگرم در هکتار) و کود بیولوژیک نیتروژنوباکتر در دو سطح (:a12 کیلوگرم در هکتار a0: صفر کیلوگرم در هکتار) بودند. صفات مورد اندازه گیری عبارت بودند از عملکرد دانه، تعداد خوشه در مترمربع، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه و پروتئین دانه. بر اساس نتایج بدست آمده حداکثر عملکرد با کاربرد کود بیولوژیک ازتوباکتر، مصرف روی (Zn) و سطح دوم تقسیط کود نیتروژنه یعنی تیمار (n2z 1a1) به میزان 7667 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که در مقایسه با تیمار (n2z 0a0) 34/38% افزایش نشان داد. بیشترین اجزاء عملکرد به میزان 07/44، 467، 61/44 (گرم) به ترتیب مربوط به تعداد دانه در خوشه، تعداد خوشه در مترمربع و وزن هزاردانه نیز با مصرف کود ازتوباکتر، مصرف روی (Zn) و سطح دوم فاکتور تقسیط کود نیتروژنه (n2z 1a1) به دست آمد که در مقایسه با تیمار (n2z 0a0) به ترتیب 6/23%،57/8% و 83/11% افزایش یافت. اثر فاکتورهای مورد بررسی بر میزان پروتئین دانه معنی دار شد. بیشترین میزان پروتئین دانه از سطح سوم تیمار تقسیط کود نیتروژنه با مصرف کود بیولوژیک (n3a1) به میزان 15% و کمترین آن از سطح اول تیمار تقسیط کود نیتروژنه که در آن روی و کودبیولوژیک مصرف نشد (n1z0 و n1a0) به ترتیب به میزان 5/9% و 9% به دست آمد.