شاخص های اندوتلیوم قرنیه پس از انجام دو روش چرخشی و طولی فیکوامولسیفیکاسیون

مقایسه تغییرات اندوتلیوم قرنیه پس از جراحی آب مروارید متعاقب دو روش فیکوامولسیفیکاسیون طولی (Longitudinal) و چرخشی (Torsional).
روش پژوهش: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است که در آن 60 چشم به طور تصادفی و مساوی بین دو گروه به صورت طولی (پالس) و چرخشی فیکو تقسیم شدند. تمام جراحی ها توسط یک فلوشیپ با تجربه سگمان قدامی انجام و نتایج نیز توسط یک ارزیاب بی اطلاع از گروه ها (ماسکه)، مورد بررسی قرار گرفت. قبل از عمل میزان حدت بینایی (VA)، سن و شدت آب مروارید هر بیمار ثبت شده و همه بیماران جهت تعیین تراکم سلول های اندوتلیوم قرنیه (ECD)، چندشکلی و چندهسته ای بودن سلول های قسمت مرکزی قرنیه به وسیله دستگاه کانفواسکن ارزیابی شدند. سپس بیماران تحت فیکو قرار گرفتند. سایر متغیرهای ثبت شده شامل زمان انجام فیکو (UST)، مجموع انرژی های پراکنده (CDE) وحجم مایع به کاررفته حین عمل بودند. بهترین دید اصلاح شده بیماران (BCVA) و نیز شاخص های کانفوکال یک ماه پس از عمل مجددا ارزیابی شدند.
میانگین تراکم سلول های اندوتلیوم (ECD) قبل از عمل در دو روش طولی وچرخشی به ترتیب 403 2761 و 4902690 سلول در هر میلی متر مربع بود که این میزان پس از عمل به ترتیب به 3582494 و 4682436 سلول در هر میلی متر مربع کاهش یافت. میزان کاهش ECD و افزایش چند شکلی و یا چندهسته ای شدن سلول ها، پس از عمل نسبت به مقادیر قبل از عمل در هریک از گروه ها از نظر آماری معنی دار بود (001/0P<)، اما تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (01/0P>)، هم چنین عارضه ای در هیچ یک از گروه ها مشاهده نشد. به علاوه میزانUST، CDE و حجم مایع به کاررفته حین عمل در بین دوگروه تفاوت معنی داری نداشت.
انجام فیکوامولسیفیکاسیون در هر دو روش طولی و چرخشی اثرات مشابهی برسلول های اندوتلیوم قرنیه اعمال می کند.