فراوانی نسبی و برخی عوامل خطرساز پیتیریازیس ورسیکالر در دبیرستان های دخترانه شهر بیرجند، 1388

پیتیریازیس ورسیکالر یک عفونت قارچی شایع، مزمن و عودکننده پوست است که عوامل محیطی متعددی را در ایجاد آن دخیل دانسته اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی نسبی پیتیریازیس ورسیکالر و بررسی برخی عوامل خطرساز آن در دبیرستان های دخترانه شهر بیرجند در سال 1388، انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی و توصیفی- تحلیلی با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای، 1970 دانش آموز دختر انتخاب شدند. برای همه افراد پرسشنامه خودساخته بر اساس اهداف طرح تکمیل شد. تشخیص بیماری توسط معاینه بالینی مطرح و با روش آزمایشگاهی تایید گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (ویرایش 5/11) در سطح معنی داری 05/0>P، تجزیه و تحلیل شدند.
در این مطالعه، فراوانی نسبی پیتیریازیس ورسیکالر در دبیرستان های دخترانه شهر بیرجند 7/2% بود. بیشترین میزان ابتلا در گروه سنی 17-18 ساله (86%) بود. بیشترین منطقه درگیر بدن ناحیه گردن (4/43%) بود و بازو کمترین میزان درگیری را داشت (9/1%). در بین عوامل خطرساز مورد مطالعه، ارتباط معنی داری بین بروز بیماری با سابقه فامیلی (002/0=P) و سابقه ابتلا قبلی (001/0>P) مشاهده شد؛ اما سن و تعداد دفعات استحمام در هفته، ارتباط معنی داری نداشتند.
با توجه به میزان شیوع پیتیریازیس ورسیکالر در بین دانش آموزان دختر دبیرستان های شهر بیرجند و اثر بعضی عوامل مساعدکننده، مراجعه به متخصص پوست و آموزش های لازم به خانواده ها درباره این بیماری توصیه می شود.