شیوع خشونت خانگی علیه زنان و برخی عوامل مرتبط با آن در استان خوزستان، سال 87-1386

خشونت خانگی به عنوان عامل خطر طیف وسیعی از مشکلات بهداشتی و سلامت مطرح می باشد. این پژوهش با هدف تعیین میزان شیوع و برخی عوامل مرتبط با خشونت خانگی علیه زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی 4 شهر استان خوزستان انجام گردید.
در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی، 1820 زن 56-14 ساله تحت پوشش مراکز بهداشتی 4 شهر اهواز، آبادان، دزفول و اندیمشک از نظر تجربه خشونت توسط همسر مورد بررسی قرار گرفتند. مصاحبه و تکمیل پرسشنامه، ابزارجمع آوری اطلاعات بود. از آزمون های آماری کای اسکویر، رگرسیون لجستیک و نسبت شانس جهت تعیین عوامل خطر و محافظت کننده استفاده گردید.
شیوع خشونت فیزیکی در هر زمان از زندگی مشترک 2/20 درصد بود. شیوع خشونت روانی، جنسی و هر نوع خشونت به ترتیب 41، 9/10 و 3/47 درصد بود. آزمون رگرسیون لجستیک نشان داد که سن، سواد و شغل زن، قومیت، شهر محل سکونت و بیماری روحی همسر با تجربه هر نوع خشونت ارتباط معنادار دارد.
شیوع انواع خشونت در 4 شهر استان، بالا است و مراکز بهداشتی بایستی به طور روتین، غربالگری و ارجاع قربانیان خشونت را در اولویت قرار دهند.