بررسی اپیدمیولوژیک سوانح و حوادث خانگی و برخی عوامل مرتبط با آن در مراجعه کنندگان بیمارستانهای بیرجند در سال 1383

در جهان هر ساله بیش از 5 میلیون نفر در نتیجه آسیب های ناشی از حادثه ها می میرند که یک دهم همه مرگها را تشکیل می دهند و ده ها میلیون نفربه این دلیل به مراکز فوریت های پزشکی مراجعه می نمایند. اگر چه سوانح و حوادث خارج از خانه سهم قابل توجهی از کل سوانح را شامل می گردد ولی میزان وقوع حوادث و سوانح خانگی و عوارض ناشی از آن نیاز به تامل و بررسی دارد. لذا این مطالعه به منظور بررسی اپیدمیولوژیک حوادث و سوانح خانگی در مراجعه کنندگان بیمارستانهای بیرجند در سال 1383 طراحی و اجرا گردید.
مواد و در این مطالعه گذشته نگر مقطعی تعداد 3090 نفر از جمعیت تحت پوشش شهرستان بیرجند که به علت سوانح و حوادث خانگی در سال 1383 به اورژانس بیمارستانهای بیرجند مراجعه نموده اند مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج به دست آمده عمدتا به وسیله آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و از آزمون برآزندگی X2 استفاده گردید.
بر اساس نتایج به دست آمده بیشترین درصد فراوانی حوادث در بین افراد مورد مطالعه به ترتیب ضربه (8/32درصد)، سقوط (18 درصد)، مسمومیت (17 درصد) ورود اجسام نوک تیز (9/9 درصد)، سوختگی (8/7 درصد) گزارش گردید و بین نوع حادثه و جنس افراد رابطه معنی داری وجود داشت (P<0.001). شایع ترین نوع صدمه در بین سوانح و حوادث خانگی به ترتیب مربوط به زخم (9/32 درصد)، بریدگی (19 درصد) و سوختگی (4/10 درصد) بود و ارتباط معنی داری بین سن، منطقه جغرافیایی، فصل سال و نتیجه حادثه با نوع حادثه وجود داشت (P<0.001). آسیب پذیرترین گروه سنی 14-0 سال و 24-15 بود و بیشترین حوادث در فصل بهار و تابستان رخ داده بود.
با توجه به نتایج به دست آمده درصد قابل توجهی از حوادث مربوط به ضربه و زمین خوردن و درصد قابل توجهی از صدمات منجر به زخم و بریدگی می شود که در این مورد توصیه می شود برنامه های آموزشی جهت کاهش این نوع صدمات و پیامد آن انجام شود.همچنین این برنامه ها با توجه به اکثریت موارد درگروه سنی زیر 24 سال در گروه های سنی جوان و مادران تمرکز داشته باشد.