تاثیر متقابل سدیم و منیزیم بر برخی خصوصیات رشدی و میزان کلروفیل پسته در محیط پرلیت

در خاک های آهکی و شور، تاثیر سوء بعضی از یون ها نظیر بی کربنات، بور، منیزیم و به خصوص سدیم و عدم تعادل صحیح میان غلظت عناصر غذایی عامل اصلی کاهش رشد به حساب می آیند. آزمایشی گلخانه ای برای مطالعه تاثیر سدیم و منیزیم بر برخی خصوصیات رشدی و میزان کلروفیل نهال های پسته (رقم بادامی- زرند) در محیط پرلیت به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی و با چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل سه سطح سدیم (صفر، 45 و 90 میلی مولار کلرید سدیم) و چهار سطح منیزیم (صفر، 5/0، 1 و 2 میلی مولار منیزیم از منبع سولفات منیزیم) بودند. از محلول غذایی هوگلند تصحیح شده برای آبیاری گلدان ها استفاده شد. نتایج نشان داد که با افزایش سدیم، وزن خشک برگ، ارتفاع ساقه، سطح برگ و غلظت کلروفیل a به صورت معنی داری کاهش یافت. با افزایش منیزیم از صفر به سطح 5/0 میلی مولار (هوگلند کامل)، وزن خشک برگ و ریشه کاهش معنی داری یافت. هنگامی که غلظت منیزیم به 2 میلی مولار رسید کاهش وزن خشک برگ شدیدتر شد، اما وزن خشک ریشه را تحت تاثیر معنی دار قرار نداد. کاربرد 2 میلی مولار منیزیم هم چنین شاخص های ارتفاع ساقه، تعداد و سطح برگ، غلظت کلروفیل a و کلروفیل کل را به ترتیب 18، 25، 19، 42 و 41 درصد نسبت به شاهد کاهش داد. برهمکنش شوری و منیزیم نیز نشان داد که در سطح صفر سدیم و با افزایش منیزیم، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، ارتفاع ساقه و سطح برگ کاهش معنی داری یافت. ولی هنگامی که سدیم به 90 میلی مولار رسید، نه تنها کاهش معنی داری صورت نگرفت بلکه وزن خشک برگ بیش از 60% افزایش یافت.