نقش علمی خواجه نصیرالدین طوسی در تمدن اسلامی

محمد بن محمد بن حسن طوسی ملقب به نصیرالدین و مشهور به خواجه طوسی از علمای بنام قرن هفتم قمری است. او که در عصر مغول می زیست، با درایت خود توانست نظر هولاکوخان را به خود جلب کند و بسیاری از کتابهای اسلامی را از خطر نابودی نجات دهد. او از جمله دانشمندانی است که در علوم مختلف صاحب نظر بوده است. از میان این علوم، می توان به ریاضیات، نجوم، اخلاق، تفسیر، طب، منطق، فلسفه و کلام اشاره کرد که در آنها صاحب تالیفات بوده است. او نه تنها خود به آموختن این علوم پرداخت، بلکه دانشمندانی را که با حمله مغول متواری گشته بودند، نیز به ایران بازگرداند و بدین وسیله نقش مهمی در احیای علم و علم آموزی در ایران ایفا نمود.
از بررسی آثار او، این نتیجه حاصل می آید که وی نقش سازنده ای در احیای علوم داشته است، چرا که در این تالیفات، سرشاخه ها را در اختیار شاگردان و علم آموزان قرار می دهد، تا راه برای نشر علم و احیای تمدن اسلامی که در پرتو علم به وجود می آید، باز شود. بنابراین این دانشمند نقطه عطفی در بازگشت علوم به ایران و دیگر سرزمینهای اسلامی می باشد. اینها مسائلی است که در این تحقیق، به آنها پرداخته شده است.