بررسی فراوانی شاخص های لوسمی های حاد میلوئیدی به روش فلوسیتومتری در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه طی یک سال

استفاده از ایمونوتایپینگ در طبقه بندی لوسمی ها روز به روز در حال پیشرفت بوده و این روش اطلاعات مفیدی در مورد طبقه بندی صحیح لوسمی ها و بالطبع پیش آگهی و درمان در اختیار قرار می دهد. این مطالعه در طی یک سال با هدف تعیین درصد فراوانی ÇD مارکرها در بیماران لوسمی های حاد مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی ارومیه انجام شد.
مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی است که در بیمارستان امام خمینی ارومیه از اول مرداد 1387 تا اول مرداد 1388 انجام شد. از 119 بیمار ارجاع داده شده در مدت یک سال نمونه گیری به صورت تصادفی از بخش خون اطفال و بزرگسالان صورت گرفت و سپس اندازه گیری مارکرهای فلوسیتومتری، بررسی لام خون محیطی و آسپیراسیون مغز استخوان انجام شد.
در بین افراد مورد بررسی 61 مورد لوسمی حاد و 22 مورد اختلالات لنفوپرولیفراتیو مزمن داشتند و36 مورد نیز جزو گروه متفرقه قرار داشتند. از 61 مورد لوسمی حاد، 27 مورد لوسمی حاد میلوبلاستیک (ÂML) بودند. از 27 مورد ÂML، 7/3 درصد M1، 8/14 درصد M2، 5/18 درصد M3، 3/33 درصد M4 و 6/29 درصد M5 بودند. شایعترین مارکر در ÂML، مارکرهای ÇD13 و ÇD33 بودند. لازم به ذکر است مواردی از ظهور مارکرهای لنفوئیدی همانند ÇD7 در M3 -ÂML و ÇD5 و ÇD20 در ÂML-M4 و ÇD4 و ÇD8 در ÂML-M5 نیز مشاهده شد.
مطالعه ما نشان داد، بررسی فراوانی مارکرهای لوسمی های حاد لنفوئیدی با استفاده از فلوسیتومتری روشی مناسب جهت بررسی این مارکرها می باشد