بررسی امکان تولید کنسانتره پروتئینی از ضایعات خط تولید رب گوجه فرنگی

در این پژوهش به بررسی امکان تولید کنسانتره پروتئینی از ضایعات گوجه فرنگی، پرداخته شده است. بدین منظور پس از شناسایی ترکیب شیمیایی بخشهای مختلف ضایعات فرآوری گوجه فرنگی، شامل ضایعات کامل (حاوی پوست، بذر و موسیلاژ)، بذر و بذر روغن کشی شده، کنسانتره های پروتئینی به روش انحلال قلیایی و ترسیب اسیدی تهیه گردید. برای انتخاب مناسبترین شرایط استحصال و دستیابی به حداکثر راندمان، در مرحله قلیایی pHهای 8، 9، 10، 11 و 12 و دماهای 20، 30، 40، 50، 60 و 70 درجه سانتی گراد، و در مرحله ترسیب اسیدی pHهای 3/3، 5/3، 7/3، 9/3، 1/4، 3/4، 5/4، 7/4، 9/4، 1/5، 3/5 و 5/5 استفاده شد. پس از تعیین غلظت پروتئین و حجم مایع رویی در مرحله انحلال قلیایی، بهترین شرایط 12=pH و دمای محیط (27-25 درجه سانتی گراد) برآورد شده و حداکثر راندمان در مرحله ترسیب اسیدی، به ترتیب برای کنسانتره پروتئینی تفاله کامل در 9/3=pH و برای کنسانتره پروتئینی بذر و بذر روغن کشی شده در 1/4=pH حاصل شد. به منظور بررسی تاثیر فرآیند حرارتی در مرحله ترسیب ایزوالکتریک بر راندمان استحصال و خواص عملکردی آن شامل ظرفیت جذب آب و ظرفیت جذب روغن، از دماهای 100-25 درجه سانتی گراد، استفاده گردید. بر اساس نتایج، بیشترین مقدار رسوب در درجات حرارتی بالا حاصل شده و بیشترین درصد پروتئین رسوب برای کنسانتره پروتئینی تفاله کامل و کنسانتره پروتئینی بذر، در دمای محیط و برای کنسانتره پروتئینی بذر روغن کشی شده در دمای 85-70 درجه سانتی گراد، بدست می آید. همچنین ظرفیت جذب آب کنسانتره های پروتئینی در دماهای بیشتر، افزایش می یابد. از طرفی با افزایش درجه حرارت استحصال، میانگین ظرفیت جذب روغن نمونه ها به طور محسوسی افزایش می یابد.