بررسی رابطه شاخص سودمندی کفایت کمی مراقبت های دوران بارداری با زایمان زودرس

مراقبت های نامناسب و ناکافی در دوران بارداری می تواند منجر به پیامدهای نامطلوبی از جمله زایمان زودرس گردد. شاخص های متعددی جهت ارزیابی کفایت مراقبت های دوران بارداری بکار گرفته می شود که یکی از این شاخص های جدید جهت اندازه گیری دقیق تر و جامع تر، شاخص سودمندی کفایت مراقبت های دوران بارداری است. در این پژوهش شاخص مذکور برای اندازه گیری کفایت مراقبت ها و ارتباط آن با زایمان زودرس بررسی شد.

این مطالعه از نوع تحلیلی و به روش کوهورت تاریخی بر روی 420 مادر مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر ساری در سال 1389 طراحی گردید. اطلاعات از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه که اعتبار آن از طریق اعتبار محتوا و پایایی آن از طریق آزمون مجدد، سنجیده شد، گردآوری گردید. بر مبنای شاخص سودمندی کفایت مراقبت ها، این مراقبت ها در چهار گروه ویژه، کافی، متوسط و ناکافی بررسی شد.

بیشترین درصد مراقبتی مربوط به مراقبت ناکافی با 36 درصد بوده است. احتمال زایمان زودرس در گروه مراقبت ناکافی به میزان 36/1 بار بیشتر از گروه مراقبت کافی و ویژه بود(05/0>p). بین گروه های مراقبتی (طبق شاخص سودمندی کفایت مراقبت ها) از نظر سن، اشتغال، تحصیلات، شاخص توده بدنی و شرکت در کلاس های آمادگی زایمان ارتباط معنی داری وجود نداشت(05/0<p). ولی بین گروه های مراقبتی از نظر زمان اولین ویزیت، تعداد مراجعات، نوع زایمان، انجام آزمایشات کامل دوران بارداری و تعداد سونوگرافی در بارداری ارتباط معنی دار مشاهده شد(05/0>p).

با توجه به اجرای برنامه کاهش تعداد مراجعات مادران باردار (طبق پروتکل استانداردسازی مادران در ایران) این پژوهش ضمن تائید تاثیر سودمندی کفایت مراقبت های دوران بارداری برکاهش زایمان زودرس، بار دیگر بر انجام حداقل مراقبت ها (طبق پروتکل کشوری) تاکید می نماید.