تحلیلی بر میزان توسعه یافتگی استان خراسان شمالی و جایگاه آن در کشور

دستیابی به رفاه و توسعه هدفی است که تمامی شیوه های برنامه ریزی در جست وجوی آن هستند، تدوین اصول نظام مند توسعه قبل از هر چیز مستلزم شناخت توانایی ها، ظرفیت ها و استعداد های انسانی و طبیعی در هر واحد برنامه ریزی است، از طرف دیگر آگاهی از محدودیت ها، تنگناها و نارسایی های در جهت نیل به توسعه از اهمیت خاصی برخوردار است، در عصر حاضر که شاهد توسعه روز افزون کشورها در جهان هستیم، آگاهی از وضعیت توسعه در کشور، جهت پیشبرد اهداف توسعه در سطح ملی و منطقه ای ضروری به نظر می رسد. پژوهش حاضر با علم به این موضوع، با استفاده از تکنیکهای تاکسونومی، موریس و امتیاز استاندارد به تعیین سطح های توسعه یافتگی استانهای کشور با تاکید بر جایگاه استان خراسان شمالی نموده است، نتایج حاکی از آن است که وضعیت توسعه استانهای کشور نسبت به دهه قبل(1375) بهبود یافته، استان خراسان شمالی در بین 30استان کشور در سرشماری 1385 بر اساس روش موریس و امتیاز استاندارد رتبه 26 و بر اساس روش تاکسونومی رتبه 28را کسب نموده است. محاسبات صورت گرفته بیانگر عدم توسعه یافتگی استان خراسان شمالی می باشد به گونه ای که این استان در رده استانهای محروم کشور قرار دارد.