اثرات طولانی مدت قرارگرفتن مادر در معرض دی اتیل هگزیل فتالات بر روی پارامترهای اسپرمی و بیضوی نوزادان موش های صحرایی نژاد ویستار

نشان داده شده که استرهای فتالات موجب بروز سمیت تولیدمثلی در حیوانات در حال رشد و بالغ می شوند.
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات طولانی مدت قرارگیری مادر در معرض دی اتیل هگزیل فتالات (DEHP) بر کارایی تولید مثلی نوزادان نر موش های صحرایی نژاد ویستار از تولد تا بلوغ انجام شد.
60 موش صحرایی ماده بطور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند؛ یک گروه شم و سه گروه تحت درمان که به ترتیب 10، 100 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم در هر روز DEHP از طریق گاواژ طی دوران بارداری و شیردهی دریافت نمودند. در سنین مختلف پس از تولد، حجم بیضه ها با روش کاوالیه اندازه گیری گردید، وزن بیضه ها یادداشت سپس تعداد و مورفولوژی نمونه های اسپرم اپیدیدیم ارزیابی شد. پس از انجام عمل آوری بافتی، قطر لوله-های منی ساز و ارتفاع اپی تلیوم زایا با استفاده از تکنیک های مورفومتریک مورد آنالیز قرار گرفتند.
میانگین وزن بیضه ها به طور معنی داری در گروه 500 میلی گرم بر کیلوگرم از روز 28 تا 150 پس از تولد کاهش یافت (0/05>p). همچنین کاهش معنی داری در حجم کلی بیضه در گروه های 100 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم تا روز 150 پس از تولد مشاهده گردید (0/05>p). قطر لوله های منی ساز و ارتفاع اپی تلیوم زایا به طور معنی داری در گروه های 100 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم طی روند تکامل پس از تولد کاهش نشان داد (0/05>p). همچنین میانگین غلظت اسپرم در گروه های 100 و 500 میلی گرم بر کیلوگرم و درصد اسپرم های با مورفولوژی طبیعی در گروه دریافت کننده دوز بالا بطور معنی داری تا روز 150 پس از تولد کاهش یافت (0/05>p).
مطالعه حاضر نشان داد که قرارگرفتن مادر در معرض DEHP طی دوران آبستنی و شیردهی موجب کاهش دائمی و وابسته به دوز پارامترهای اسپرمی و بیضوی در نوزادان موش های صحرایی می شود.