مقایسه ژن های کدکننده سایتوکین های سلول های TH1 و TH2 به روش PCR در بافت پولیپ بینی افراد آلرژیک و غیرآلرژیک

مطالعات زیادی در مورد نقش سیستم ایمنی به عنوان زمینه ساز ایجاد پولیپ بینی در دست اجرا است. به منظور بررسی عملکرد احتمالی سلول های Th1 (T-Helper 1) و Th2 (T-Helper 2) در تشدید بیماری و یا القا با زمینه آلرژی و بیماران پولیپوز در این مطالعه ژن های سایتوکینی دخیل در دو گروه مبتلا به پولیپ بینی آلرژیک و غیر آلرژیک بررسی شد. 75 بیمار مبتلا به پولیپ بینی با میانگین سنی بیماران 38 سال (از 18 تا 81 سال) مورد مطالعه قرار گرفته اند. از این بیماران تست غلظت تام IgE (Immunoglobin E) سرم و IgE اختصاصی سرم و تست جلدی جهت تایید دو گروه آلرژیک (38 نفر) و غیر آلرژیک (37 نفر) انجام شد. به منظور ارزیابی همبستگی احتمالی واکنش های آلرژیک در مجاری تنفسی فوفانی و پولیپ بینی بروز این ژن ها با روش Reverse Transcriptase-Polymerase Chain Reaction (RT-PCR) بررسی گردید. فراوانی بروز ژن های سایتوکین های اینترفرون گاما (5/39% در مقابل 2/16%، 30/0P=) و اینترلوکین 4 (7/44% در مقابل 9/18%، 02/0P=) در بیماران آلرژیک بیش تر از غیر آلرژیک مشاهده گردید. بروز ژن سایتوکین های اینترلوکین-10، اینترلوکین-12 فراکسیون های P40 و P35 بین دو گروه اختلاف معنی دار آماری نداشت. این تحقیق نشان می دهد که عدم تعادل بین سلول های Th1 و Th2 نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی پولیپ بینی دارد. بنابراین اگرچه پولیپ بینی یک بیماری با اتیولوژی های مختلف است ولی التهاب مزمن مداوم عامل اصلی در ایجاد آن محسوب می شود.