جداسازی و شناسایی گونه های نوکاردیا از نمونه لاواژ بیماران برونکوسکوپی شده به روش کلاسیک و مولکولی

نوکاردیوز ریوی یک عفونت نادر و بالقوه تهدیدکننده حیات است که به وسیله گونه های بیماری زای نوکاردیا ایجاد می شود. هدف از انجام این مطالعه جداسازی و تشخیص نوکاردیا با استفاده از روش های متداول و به دنبال آن ارزیابی روش ها و توسعه و بهینه سازی یک روش سریع و جدید به منظور شناسایی گونه های بالینی نوکاردیا بود.

در این مطالعه، 180 نمونه لاواژ از بیماران بستری در بیمارستان دکتر شریعتی تهران طی 12 ماه (خرداد 1389 تا خرداد 1390) جمع آوری گردید. از این تعداد، 103 بیمار (22/57%) مرد و 77 بیمار (78/42%) زن بودند. نمونه ها در آزمایشگاه کشت و کلنی های رشدیافته خالص سازی و تعیین گونه شدند. هم چنین پرایمرهای NG1 و NG2 برای تکثیر قطعه 598 جفت باز 16S rRNA اختصاصی جنس نوکاردیا استفاده شد.

پس از کشت نمونه ها و خالص سازی آن ها پنج سوش خالص به دست آمد (78/2%). بر اساس آزمایشات بیوشیمیایی و اختصاصی، هر پنج نمونه متعلق به نوکاردیا آستروئیدس کمپلکس بود. هم چنین پس از استخراج DNA و انجام آزمایش PCR بر روی نمونه های جمع آوری شده، 19 نمونه (56/10%) توسط این آزمایش مثبت تشخیص داده شد.

تشخیص سریع و دقیق گونه های نوکاردیا برای درمان عفونت های شدید و نیز پیش گیری از ایجاد آبسه مغزی، ضروری است. این مطالعه نشان داد که روش PCR در مقایسه با کشت و تست های بیوشیمیایی حساسیت و دقت بالاتری در شناسایی نوکاردیا دارا می باشد. با توجه به سرعت، دقت، حساسیت و اختصاصی بودن بالای روش های مولکولی، بهتر است در آینده از این تکنیک به همراه سایر متدهای فنوتیپیک در تشخیص نوکاردیا در آزمایشگاه ها، مراکز درمانی و تحقیقاتی استفاده نماییم.