نگاهی دوباره به بازشناسی منابع حکمتهای عربی امثال و حکم دهخدا

چند سال پیش در مقاله «بازشناسی منابع حکمت های عربی امثال و حکم دهخدا» به معرفی سی ضر ب المثل عربی پرداختم که بنا به تصریح ادیبان و صاحب نظران عرب، از کلمات حکمت آمیز حکیمان ایرانی قبل از اسلام هستند و علی اکبر دهخدا با همه ایران دوستی اش، در کتاب امثال و حکم، به تبار و زادگاه ایرانی آن ها اشاره نکرده است.
اکنون پس از گذشت چند سال، قصد معرفی شانزده نمونه دیگر از این امثال ایرانی را دارم، با این تفاوت که با دیدی گسترده تر، علاوه بر نشان دادن شناسنامه ایرانی این جمله های حکیمانه، که دهخدا به هویت ایرانی آن ها توجه نداشته است، تاثیر آن ها را در ادب فارسی و عربی نشان می دهم. در این نوشتار همچنین با نقد برخی پژوهش های مربوط به تاثیر ادب عربی در ادبیات فارسی، نشان داده ام که بسیاری از ادیبان و محققان ما نیز از این دقیقه غافل مانده اند و این در حالی است که غنای فرهنگی ایران در حدی است که می توان برای شرح و توضیح بسیاری از حکمت های ایرانی و عربی، در کنار امثال و اشعار عربی، از منابع منسوب به ایران باستان نیز استفاده کرد.