بررسی تاثیر ابتلا به پریودنتیت مزمن بر میزان بیان ژن TLR-2 و TLR-4 در بافت لثه ای

در عفونت های پریودنتال پیش نیاز شروع پاسخ های میزبان، شناخت پاتوژن ها توسط سیستم ایمنی میزبان می باشد. خانواده رسپتور های Toll-like (TLRs)، مسئول شناسایی ساختار های حفظ شده میکروبیال نظیر لیپوپلی ساکارید (LPS) باکتری ها می باشند و مسیر های سیگنال دهنده را که در نهایت منجر به پاسخ های ایمنی می شود، فعال می کنند. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی مقایسه میزان بروز TLR-2 و TLR-4 توسط تکنیک Real-time PCR در بافت لثه ای سالم و دچار پریودنتیت مزمن بود. در این مطالعه کارآزمایی بالینی، که به تصویب کمیته اخلاق رسیده است، بیوپسی های لثه از 20 فرد مبتلا به پریودنتیت متوسط تا شدید جمع آوری شد. از هر نفر، 2 نمونه بیوپسی یکی از سایت سالم (mm3≥PD و BOP منفی) و یکی از سایت بیمار (mm5≤PD و BOP مثبت) برداشته شد. RNA استخراج شده از بیوپسی ها پس از ساخت cDNA، تحت آنالیز واکنش زنجیره پلیمراز کمی یا PCR کمی قرار گرفتند تا مقادیر نسبی mRNA TLR-2 و TLR-4 در نمونه ها مشخص شود. سپس مقادیر نسبی به دست آمده از دو ژن در گروه های مختلف، توسط آنالیز آماری ویلکاکسون زوجی با یکدیگر مقایسه شدند. سطوح نسبی بیان ژن های TLR-2 و TLR-4 در سایت های بیمار (به ترتیب 06/2±41/2 و 16/1±25/1) نسبت به سایت های سالم (به ترتیب 04/1±91/0 و 60/0±41/0)، به طور معنی داری افزایش پیدا کرده بود (01/0P<).نتایج این مطالعه پیشنهاد کننده این مطلب می باشد که بیماری پریودنتال به طور معنی داری سبب افزایش بیان ژن TLR-2 و TLR-4 در بافت های لثه ای می گردد.