مقایسه اثر لیدوکائین داخل تراشه با لیدوکائین وریدی بر پاسخ های راه هوایی هنگام خروج لوله تراشه

پاسخ های راه هوایی موقع خارج کردن لوله تراشه می تواند منجر به سرفه، لارنگواسپاسم و افزایش فشار خون شود. این مطالعه به منظور مقایسه اثر لیدوکائین وریدی و داخل تراشه بر روی پاسخ های راه هوایی و قلبی- عروقی بیماران هنگام خروج لوله تراشه انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 60 بیمار 15-60 ساله کاندید جراحی عمومی یا زنان که بر اساس طبقه بندی انجمن بیهوشی آمریکا در کلاس یک و دو بودند، انجام شد. سه دقیقه قبل از اتمام جراحی و هم زمان با قطع گازهای بیهوشی، لیدوکائین به مقدار 5/1 mg/kg به صورت وریدی یا داخل لوله تراشه تجویز شد. تعداد زور زدن و سرفه تا زمان خروج لوله، تعداد سرفه تا 30 دقیقه پس از خارج کردن لوله تراشه، فاصله زمانی بین قطع گازهای بیهوشی و خروج لوله و نیز تعداد ضربان قلب و فشار خون قبل و بعد از خارج کردن لوله تراشه ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 16) و آزمون های کای دو و تی در سطح معنی داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شدند.
میانگین زمان خروج لوله در گروه لیدوکائین وریدی و گروه داخل تراشه به ترتیب 6/3±3/11 و 4±7/11 دقیقه بود (71/0=P). اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر تعداد زور زدن (19/0=P) و تعداد سرفه (97/0=P) وجود نداشت. تفاوت معنی داری در متغیرهای قلبی- عروقی بین 2 گروه دیده نشد.
اثر تجویز لیدوکائین وریدی یا داخل تراشه بر میزان زور زدن و سرفه و نیز زمان خروج لوله طی مرحله بازگشت از بیهوشی تقریبا یکسان است.