ارزیابی مدلهای خطرات متنا سب کاکس و وایبل و کاربرد آنها در شناسایی عوامل موثر بر زمان بقای بیماران لوسمی حاد

مدل خطرات متناسب از مهم ترین مدل های مورد استفاده در تحلیل داده های بقا می باشد. بکارگیری این مدل مستلزم برقراری فرض متناسب بودن خطرات می باشد و عدم برقراری این فرضیه منجر به استنباط ناصحیح خواهد شد. در این مطالعه، هدف ارزیابی دو مدل خطرات متناسب کاکس و وایبل و کاربرد آنها در شناسایی عوامل موثر بر بقای بیماران لوسمی حاد می باشد.
در یک مطالعه گذشته نگر با مراجعه و انتخاب کلیه پرونده های بیماران مبتلا به لوسمی حاد بیمارستان سیدالشهدا اصفهان، اطلاعات 197 بیمار بوسیله یک چک لیست جمع آوری و با تماس تلفنی از وضعیت نهایی آنها (مرده یا زنده) مطلع شدیم. پس از جمع آوری داده ها مدل های خطرات متناسب کاکس و وایبل برای شناسایی عوامل موثر بر زمان بقا بکار گرفته شد. روش نیکویی برازش و روش های نموداری شامل باقیمانده های شوئنفلد و لگاریتم خطر تجمعی برای بررسی فرض متناسب بودن خطرات استفاده و در پایان برای بررسی درستی مدل های برازش داده شده از روش نمودار باقیمانده های مارتینگل استفاده شد. در این پژوهش از نرم افزار S-plus استفاده شد.
هر دو روش گرافیکی و مبتنی بر آزمون نشان دادند که مفروضه متناسب بودن برای مدل کاکس و وایبل برقرار است و از نظر عوامل موثر بر زمان بقای بیماران لوسمی حاد، تقریبا نتایج یکسانی بدست آمد. به طوری که بر اساس این مدل ها متغیرهای سن، محل سکونت و تعداد گلبول های سفید خون، تاثیر معنی داری بر زمان بقا نشان دادند (05/0P