ارائه مدلی جهت اولویت بندی ریسک صدا دریک مجتمع پتروشیمی

امروزه صدای بیش از حد به عنوان خطر شغلی فراگیر با اثرات سوء فراوان مطرح است، از این رو بسیاری از صنایع به دنبال یک راه حل اقتصادی و موثر برای حل این موضوع می باشند. این تحقیق جهت تدوین مدلی برای انتخاب یک بخش به عنوان اولویت نخست کنترل صدا از میان سایر بخش های یک مجتمع پتروشیمی صورت پذیرفت. بدین منظور معیارهایی چون: تعداد کارکنان در معرض، ساعت مواجهه آن ها و گستره های تراز فشار صوت مورد توجه قرار گرفتند. مطابق روش وزن دهی و بر مبنای این معیارها فاکتورهای وزنی تعیین و در نهایت رابطه محاسباتی واحدی تحت عنوان شاخص NCPI ارایه گردید. مراحل کار بدین ترتیب بود که بعد از اتمام اندازه گیری ها ابتدا گستره های تراز فشار مد نظر در هر بخش محاسبه شد. آن گاه با در نظر گرفتن تعداد کارکنان در معرض و ساعت مواجهه آن ها مطابق معادله NCPI اولویت کنترلی مشخص گردید. بر حسب شرایط کاری مجتمع جهت اخذ تدابیر کنترلی تصمیم به انتخاب یک بخش از میان بخش های روباز و یک بخش نیز از بین فضاهای سربسته مجتمع (سوله ها) گرفته شد.
نتایج محاسبات حاکی از آن بود که در بین بخش های مختلف مجتمع پتروشیمی تحت بررسی بخش فشرده سازی واحد هوا با شاخص NCPI 32/0 در راس نقاط آلوده این صنعت قرار دارد و سوله RO با کسب نمره 82/0 نسبت به سایر فضاهای بسته با اختلاف فاحشی در رتبه نخست طرح اولویت بندی قرار می گیرد. بنابراین با انجام این محاسبات به راحتی اولویت های نخست تعیین و با شناسایی منابع اصلی آن ها و اتخاذ طرح های کنترل مهندسی و یا مدیریتی مناسب می توان میزان مواجهه کارکنان را در آلوده ترین نقاط صنعت کاهش داد.