بررسی غلظت اینترلوکین- 1 آلفا، اینترلوکین 10 و فاکتور نکروز دهنده تومور- آلفا در بزاق بیماران مبتلا به ضایعات دهانی پمفیگوس ولگاریس به روش الیزا (ELISA)

بر اساس تحقیقات اخیر، سیتوکین ها به خصوص اینترلوکین-1 آلفا، اینترلوکین-10 و فاکتور نکروز دهنده تومور– آلفا احتمالا در پاتوژنز بیماری پمفیگوس وولگاریس نقش دارند. برخی بیماری های اتوایمیون با کاربرد آنتی بادی های ضد سیتوکین ها به صورت موفقیت آمیزی درمان شده اند. هدف از این پژوهش، مقایسه غلظت این سیتوکین ها در بزاق بیماران مبتلا به پمفیگوس- ولگاریس با افراد سالم بود.
در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و آزمایشگاهی، 24 بیمار مبتلا به پمفیگوس ولگاریس مراجعه کننده به بخش پوست بیمارستان الزهرای اصفهان به عنوان گروه بیمار و 26 فرد سالم به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه بزاق با روشSpitting غیر تحریکی از هر دو گروه گرفته شد. با استفاده از روش الیزا، میزان اینترلوکین-1 آلفا، اینترلوکین-10 و فاکتور نکروز دهنده تومور– آلفا اندازه گیری گردید. نتایج با استفاده از آزمون t در سطح معنی داری (05/0 = α) مورد تحلیل قرار گرفت.
میانگین اینترلوکین-1 آلفا، اینترلوکین-10 و فاکتور نکروز دهنده تومور– آلفا در بزاق گروه بیماران بیشتر از گروه شاهد بود. این اختلاف در مورد اینترلوکین-1 آلفا (024/0 = p value) و فاکتور نکروز دهنده تومور– آلفا (005/0 = p value) معنی دار بود ولی در مورد اینترلوکین-10معنی دار نبود (243/0 = p value).
افزایش سطح اینترلوکین-1 آلفا و فاکتور نکروز دهنده تومور– آلفا در بزاق بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس در مقایسه با افراد سالم می تواند بیان کننده نقش احتمالی این عوامل در پاتوژنز بیماری باشد